บทที่ 53 พยศ ตื่นเต้นจัง

รัชนกหันหลังก้าวเร็วๆ ในเวลานี้เธอต้องไปให้พ้นจากที่นี่ให้ได้ เรื่องอื่นเอาไว้ทีหลังเถอะ แต่แค่สองก้าวเท่านั้นที่เธอก้าวออกไปได้เพราะหลังจากนั้นเธอก็ต้องหวีดร้อง เพราะทั้งร่างลอยละลิ่วไปอยู่ในอ้อมกอดของเขาซะแล้ว จะดีดดิ้นไปทางไหนก็ไม่ได้ เพราะอ้อมกอดนั้นบีบรัดเธอทั้งตัวจนกระดูกแขนแทบจะแหลก

“คิ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ