บทที่ 69 รสจูบของไอ้โรคจิต

ลิ้นร้อนชอกชอนเข้าสู่อุ้งปากหวานก่อนจะตวัดพลิ้วไปมา ร้อยรัด ดูดดึง ดุนดัน ตวัดซ้ายขวา จนเธอมึนงง เพราะทุกจังหวะที่ปลายลิ้นแทรกผ่าน มันคือความแว่วหวานปะปนมากับการดึงดันเอาแต่ใจ ซึ่งเธอก็ห้ามตัวเองไม่ได้เลย

รินฤดีพยายามจะดิ้นรนให้พ้นไปจากรสจูบดูดดื่ม แต่ยิ่งดิ้นก็เหมือนว่าเธอจะยิ่งหลงวนเวียนจนหาทางหล...