บทที่ 93 Chapter 93

Chapter 93

และมิอาจทนเห็นมารดาที่ต้องเจ็บช้ำเพราะการกระทำอันแสนไร้ยางอายของตัวเองได้ เธอจึงต้องเป็นฝ่ายไปเอง

“น้องกิ่งกลับมาครับ กลับมาก่อนครับ” ปากได้รูปขยับร้องเรียกชื่อสุคนทิพย์ไม่หยุด เท้าหนาที่เปล่าเปลือยยังคงวิ่งตามหญิงสาวไปอย่างไม่ลดละ ทว่าความเร็วของการวิ่งนั้นต่างกับเธอยิ่งนัก ตอนนี้ศีรษะ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ