บทที่ 4 ต่างคนต่างมีเหตุผล

“คะ  คุณไนท์อย่า ว๊ายย!!”

มือหนากระชากร่างเล็กให้ลุกขึ้นมาจากพื้นห้องที่เย็นเฉียบไม่สนใจว่าที่ถูกฉุดดึงจะเจ็บหรือไม่

“ออกไปจากบ้านฉันซะ ฉันเกลียดเธอ”

“โอ๊ยย คุณไนท์ น้องเจ็บ ฮือๆ น้องเจ็บ”

ชายหนุ่มใช่มือแกร่งของตนกระชากผมยาวสลวยของหญิงสาวอย่างแรง ทำเอาที่โดนกระทำหน้าหงายน้ำหูน้ำตาไหลหลั่งเป็นสาย

“เจ็บหรอ คงจะกลัวด้วยสินะ หึหึ ถ้ากลัวก็ออกจากบ้านฉันไปซะสิ”

“น้องทำไม่ได้ น้องยังไหนไม่ได้ทั้งนั้น คุณไนท์อย่าทำอะไรน้องเลย ฮือๆๆๆ”

“ทำไมวะ ทำไมถึงไปไม่ได้ ”

เจ้าของร่างสูงโปร่งเพิ่มแรงกระชากผมให้แรงขึ้น ตามอารมณ์โกรธที่ปะทุขึ้นอย่างเต็มที่

“โอ๊ยย นะ น้องมีเหตุผลของน้อง ฮึก คะ คุณไนท์ค่ะ ขอ ขอร้องละค่ะคุณไนท์อย่าทำอะไรน้องเลย”

มือบางยกขึ้นพนมมือไหว้วอนขอชีวิตกับพี่ชายไม่หยุด คำพูดที่พร่ำขอออกมาฟังแทบไม่รู้เรื่อง เจ็บหรือก็เจ็บ กลัวหรือก็กล้า จะหนีก็ไม่ได้ คำว่าบุญคุณมันยังค้ำคอเธออยู่ หากเธอจะหนีไปทิ้งปัญหาไว้ตรงนี้ เธอก็คงไม่ต่างอะไรจากคำว่า‘คนเนรคุณ’

“เหตุผลอะไรของเธอ ห๊ะ? ได้…..เธอมีเหตุผลของเธอใช่ไหม? ฉันก็มี หึหึ ฉันก็มีเหตุผลที่จะทำให้เธอกระเด็นออกจากบ้านหลังนี้  เหมือน กัน มานี่!”

นทีกระชากลากถูร่างเล็กของน้องสาวนอกไส้ไปกับพื้นห้อง จากนั้นก็จับคนตัวเล็กโยนขึ้นไปบนเตียงนอนของหญิงสาว แม้ว่าที่นอนของนีรกานต์จะหนานุ่มสักเพียงใด แต่ด้วยแรงเหวี่ยงของชายหนุ่มที่มหาศาลจึงทำให้หญิงสาวจุกจนลุกไม่ขึ้น

“จะ จะ ทำอะไรค่ะ”

หญิงสาวได้แต่ทำหน้าเลิ่กลั่ก หันซ้ายหันขวาหาทางหนี แต่ก็จนปัญญาที่จะหนีเพราะตอนนี้เธอนั้นถูก

เขาคร่อมไว้ครึ่งตัวแล้ว

“อย่าโชว์โง่ ฉันว่าเธอรู้”

ชุดนอนแบบกระโปรงตัวเก่งของนีรกานต์ตอนนี้มันได้ร่นขึ้นจนเห็นขาอ่อนที่ขาวอวบ มือหนาของชายหนุ่มยกขึ้นลากไล้ขึ้นลงไปมาที่ขาเรียวสวย

“ไม่ ไม่นะ อย่าทำอะไรน้องเลย น้องเป็นน้องสาวของพี่นะ อย่า ฮือๆๆๆ”

ร่างบางพยายามขยับตัวถอยห่างจากความกักขฬะตรงหน้า แผ่นหลังบอบบางถอยหนีจนชิดกับหัวเตียง  หมดหนทางจะหนี ร่างแกร่งของนทีขยับติดตามร่างเล็กทุกการเคลื่อนไหว มือหนาจับล๊อคไหล่บางไว้กับหัวเตียงเพื่อไม่ให้เธอหนีไปได้

“น้องเหรอ ฉันไม่เคยคิดว่าฉันเป็นน้อง”

สายตาอำมหิต หื่นกระหาย ไหววูบอยู่ในดวงตาคมของชายหนุ่ม ร่างบางตัวสั่นงันงกด้วยความกลัวจับขั่วหัวใจ เขาคงไม่ไว้ชีวิตเธอแน่ๆทำไมชีวิตของเธอถึงเจอแต่เรื่องอัปยศไม่รู้จักจบจักสิ้นกันนะ

“ฮือๆๆ ถึงพี่ไนท์จะไม่คิดว่าน้องเป็นน้องของพี่ แต่ความจริงมันก็คือความจริง”

นีรกานต์กัดฟันข่มความกลัวเถียงชายหนุ่มกลับไป หารู้ไม่ว่าคำพูดเล่านั้นจะทำให้ชายหนุ่มโกรธขึ้นมากกว่าเดิม

“หึ ให้เป็นน้องนะคงไม่ได้ แต่ให้เป็นเมียมันก็ไม่แน่”

แคว๊ก!!!!!

จบคำมือหนาก็กระชากชุดนอนของหญิง

สาวอย่างแรงจนชุดนอนตัวเก่งของเธอขาดติดมือเขาออกมา

“อร๊ายยยย ”

ร่างบางผวาตกใจรีบยกมืดขึ้นปกปิดทรวงอกงาม เนื่องด้วยเธอนั้นไม่ได้สวมใส่ชั้นในนอน เมื่อชุดนอนของเธอถูกฉีดขาดมันจึงทำให้ร่างกายของเปลือยเปล่ามีเพียงแพนตี้ตัวน้อยที่ปกปิดจุดสงวนของเธอไว้

“ร้องเลย ร้องดังๆ ร้องให้คนทั้งบ้านมาเห็นความแรดร่านของเธอ”

“ฮึก ๆ ฮือๆ”

มือบางข้างหนึ่งของหญิงสาวยกขึ้นปิดปากตัวเองเอาไว้พยายามไม่ให้มีเสียงเล็ดลอดออกมา หากว่าเธอร้องโวยวายให้คนมาช่วย มันคงจะเข้าแผนของเขาสินะ ทุกคนที่เข้ามาเห็นเธอในสภาพนี้ก็คงคิดว่าเธอได้เริงรักกับพี่ชายไปแล้ว เธอคงจะอับอายจนไม่กล้าอยู่สู้หน้าคุณพ่อกับคุณแม่ จนต้องหลบหนีออกไปจากบ้านหลังนี้ ฉะนั้นเธอจะไม่ร้อง จะไม่ทำให้เขาได้ใจเป็นอันขาด

“หึ ทำไมไม่ร้องละ หรือว่านี้คือความต้องการของเธอ ดูหุ่นของเธอก็ใช่ย่อยหลอกนะ หึ แต่ข้างในมันคงจะกลวงโบ๋ เน่าเฟะหน้าดู แต่ไม่เป็นไร ฉันจะทนๆหลับหูหลับตากระแทกก็ได้ แม้ว่าจะไม่รู้สึกอะไรก็ตาม”

มือแกร่งรวบมือบางที่ปกปิดเต้าสวยและปากบางขึ้นไว้ที่เหนือหัว ก่อนจะใช่สายตาลามเลียไปทั่วร่างผ่องจนสุดท้ายมาหยุดที่เนินภูเขาคู่งามที่ตั้งเด่นท้าทายสายตาคมคู่นั่น

“อ๊า! นี่เธอคิดจะยั่วฉันเธอ ยัยหนูท่อ อืม”

ปากหนาอ้างับเอาปลายยอดภูเขาเข้าปากอย่าตะกะตะกาม

“อ๊ะ อ๊า จะ เจ็บ อย่ากัด อืม”