บทที่ 7 ยิ่งเกลียด....ยิ่งต้องเจอ
“พี่ไนท์!!”
“ลงไป แล้วอย่าลืมที่ฉันสั่งล่ะ”
หลังจากที่กลับจากร้านขายยานทีและนีรกานต์ต่างก็แยกย้ายกันเข้าห้อง เหตุการณ์ในบ้านเมื่อจะปกติดี หากยามตกดึกไม่มีเสือร้ายย่องเข้ามาขย้ำเหยื่อถึงในห้อง ร่างบางนอนหลับตาพริ้ม ต้องสะดุ้งตัวตื่นขึ้นมาเมื่อสัมผัสได้ถึงความเย็นวาบที่หน้าอก
“อุ๊ย!! พี่ไนท์!!”
ร่างบางขยับตัวลุกขึ้นเปิดไฟที่หัวเตียง ทำให้ปรากฏร่างหนายืนทมึนทึงอยู่ข้างเตียง
“ตกใจหรือว่าดีใจที่เห็นฉัน”
“พี่ไนท์ เข้ามาไดยังไงค่ะ”
คนตัวเล็กพยายามขยับตัวหนีให้ห่างจากคนตัวโต
“ลืมไปหรือเปล่า ว่าบ้านหลังนี้มันบ้านฉัน "
นทีกระโดดขึ้นเตียงคลานเข้าไปหาร่างเล็กที่นั่งตัวสั่นอยู่บนเตียง
“พี่ไนท์จะทำอะไร”
“ทำถามโง่ๆอีกแล้ว ฉันให้เธอซื้อถุงยางมาฉันก็ต้องใช้มันสิ”
“ฮือๆ อย่าทำอะไรน้องเลย น้องกลัวแล้วพี่ไนท์ น้องเจ็บฮือๆ”
คนตัวเล็กถอยห่างชายหนุ่มจนมาหยุดที่มุมเตียงที่เดิมเหตุการณ์เมื่อคืนไหล่หลั่งประดังประเดเข้ามาในโสตประสาทอีกครั้ง
ยังไม่ทันชายหนุ่มจะถึงตัวหญิงสาว ร่างบางที่กลัวจนตัวสั่นกลับหงายหลังตีลังกาตกลงเตียงทันที
“ว๊ายย!!”
“เห้ย!!! โง่จริงๆ ยัยซื่อบื้อ”
“โอ๊ย!!!”
ร่างบางยันตัวลุกขึ้นจากพื้นห้องเตรียมจะวิ่งหนีออกจากห้อง แต่นทีรู้ทันซะก่อนวิ่งไปล๊อคตัวไว้ ก่อนจะล้มกลิ้งไปกับพื้นห้องดังเดิม
“คิดจะหนีหรอ หึ!! คิดว่าใครจะช่วยเธอได้ หรือว่าอยากลองกับพื้น ก็ดีเหมือนกันนะ เหมาะกับเธอดี”
แคว๊กกกกก
มือหมากระซากชุดนอนของน้องสาวนอกไส้อย่างแรงจนชุดนั้นขาดวิ่นหลุดติดมือออกมา
“อร๊ายยย อย่า ฮือๆ อย่า กรี๊ดดด”
สิ้นเสียงกรีดร้องของหญิงสาว ปากหยักก็ประทับลงบนยอดอกสีสาวอย่างดิบเถื่อนรุนแรงและเร่าร้อนในคราเดี๋ยวกัน ปากหยักดูดเม้มซ้ำรอยเดิมที่เคยสร้างไว้เมื่อคืนจนขึ้นเป็นรอยแดงซ้ำทั่วทั้งตัว นีรกานต์ร่ำไห้กับโชคชะตาไม่อย่างขัดขืนหรือต่อต้านเพราะยิ่งทำอย่างนั้น มันจะยิ่งทำให้ซาตานร้ายอย่างเค้าคลั่งไปกันใหญ่ เสียงอื้นของหญิงสาวไม่ได้ทำให้คนใจร้ายหยุดการกระทำหากแต่ยังเพิ่มแรงรุกเร่ามากขึ้น ไม่มีความปราณี ไม่มีความเมตตาสงสาร
จ๊วบ! จ๊วบ! แผล๊บ!!
ปากร้อนของชายหนุ่มยังคงก้มลงดูดดึงเต้างานอย่างเมามันส์ ทั้งกัดทั้งดูดมือสองข้างก็ทำหน้าที่นวดเคล้น เหย้าหยอกด้วยความสนุกมือ
“อื้อออ”
ร่างบางรับรู้ถึงความซ่านเสียวระคนเจ็บแสบที่ตรงปลายถัน เป็นความเจ็บปวดที่แสนจะโสภายิ่งหนัก
“อ๊ะ”
แพนตี้ลายลูกไม้สีขาวถูกกระชากตอดมือออกมา มือหนาเย็นเฉียบของชายหนุ่มสัมผัสเข้าที่ใจกลางกายของหญิงสาว ร่างบางสะดุ้งเฮือก กับสัมผัสที่ได้รับ ความเจ็บปวดที่ชายหนุ่มสร้างไว้เมื่อคืนยังคงไม่ทุเราลง แค่ขยับตัวก็เจ็บเจียนจะขาดใจ
“เจ็บ อื้ออ พี่ไนท์ เจ็บ พอออ”
“หุบปาก ถ้ายังไม่อยากตาย”
“กรี๊ดดดดดดดดดด”
นิ้วร้ายแสนร้ายถูกส่งเข้าไปในร่องสวาทกลางกายสาว ทันทีที่สิ่งแปลกปลอมถูกสอดใส่เข้าไปในร่องลึก ความเจ็บปวดที่มีอยู่มากเป็นทุนเดิมก็ประทุขึ้นอีกเป็นพันๆเท่า จนร่างบางต้องกรีดร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด
“หึ!!”
“อื้อ ซี๊ดดดดด เจ็บ”
นิ้วเรียวถูกชักเอาชักออก แล้วก็หมุนควงไปมาในคราวเดียวกัน ส่งผลในคนตัวเล็กครางครวญออกมาด้วความเสียว
“อ๊ะ ๆ ๆ ๆ”
ในขณะที่ร่างบางกำลังจะไปแตะขอบสวรรค์คิ้วร้ายก็ถูกถอดถอนออกไปจากร่องหวาน เล่นเอาคนที่กำลังจุดติดต้องขมวดคิ้วเข้ากับผงกศีรษะขึ้นมามองด้วยน้ำตา เข้าแกล้งเธอ เข้ามันใจร้าย ซาตานในคราบเทพบุตร ด้วยความน้อยเนื้อต่ำใจในโชคชะตา หญิงสาวยังทันที่จะตระหนัก แท่งเอ็นร้อนเร่าก็ถูกคนเอาแต่ใจกระแทกเข้ามาในร่องงามทันที
พรวดดดดด
“อ๊ะ กรี๊ดดดดดด”
คนตัวเล็กกรีดร้องมาอย่างบ้าค่ะหลงลืมไปว่าอาจจะมีคนมาได้ยิน เมื่อถูกชายหนุ่มสอดประสาทแบบไม่ทันตั้งตัวครั้งเดียวมิดด้าม ก่อนที่จะค่อยๆขยับออกขยับเข้าช้าๆ สร้างความเจ็บแปลบปนเสียวซ่านในแก่หญิงสาว
“ซี๊ดดดดดดด โอ้ววว น้องรักของพี่ไนท์ ทำไมแน่นแบบนี้ ซี๊ดด โอ้ววววววว”
“อ๊ะๆๆ พะ พี่ไนท์ อื้อออ”
ช่องทางคับแคบของร่องสาวตอดขมิบรัดเอาแก่นกายของเขารั่วๆ เล่นเอาเสือร้ายแทบทนไม่ไหว ร้องครางออกมา บวกกับเสียงครางครวญของนีรกานต์ที่ช่วยกระตุ้นความดิบเถื่อนในตัวเขามากยิ่งขึ้น สะโพกหนาเร่งจังหวะสอดประสานเข้าออกให้เร็วขึ้นลึกขึ้นตามแรงอารมณ์ที่ประทุขึ้นของเขา
ตับๆๆๆๆ
เสียงเนื้อกระทบกันดังลั่นห้อง ใบหน้าหล่อเหลาก้มลงมองแกนกายที่ผลุดเข้าผลุดออกในร่องเล็กของสาวเจ้า ปากหยักยกยิ้มร้ายกาจที่มุมปากเป็นการเยาะเย้ยหญิงสาวที่พ่ายแพ้เขาอย่างราบคราบ หญิงสาวมองภาพนั้นด้วยน้ำตาที่นองหน้า เกลียดขนาดเชียวหรือ ขนาดมีอะไรกับเธออยู่แท้ๆก็มิวายที่จะดุถูกเธอ ใช่สินั้นเธอมา แรด ร่าน ง่าย
“โอ๊ววว อ่าส์ ”
ร่องเล็กตอดรัดเขามากๆขึ้นเรื่อย ส่งผลในเอวหนากระหน่ำกระแทกสวนเข้าไปเท่านั้น ลึก แรง เร็ว จนทั้งสองคนเริ่มที่จะทนไม่ไหว ใกล้ที่จะถึงวิมานฉิมพลีเต็มที
“อ๊ะๆๆๆๆๆๆ/ โอ้ววววว ซี๊ดดดดด”
ในที่สุดทั้งสองก็รวมจับมือกันล่องลอยเยี่ยมชมดินแดนสวรรค์ นทีถอดถอนแก่นกายออกจากร่องสวย หลังจากที่ปลดปล่อยน้ำเชื้อขาวขุนใส่ร่องหวานจนเต็ม
“ฉันลืมป้องกันอีกแล้ว เธอรู้ใช่ไหมว่าต้องทำยังไง”
ร่างหนาพูดกลับคนตัวเล็กที่นั่งกอดเข่าตัวเองอยู่กับพื้นห้องที่แสบเย็บเฉียบ
“ฮือๆๆๆๆ”
“ที่ร้องนี้คือ ดีใจใช่ไหม”
“ฮึกๆ น้องเกลียดพี่ไนท์ เกลียดๆๆ”
นีรกานต์ตะคอกใส่หน้าชายหนุ่มอย่างเหลืออด
“เกลียดหรอ หึ ฉันเกลียดเธอมากกว่านั้น”
ยิ่งมองเห็นหยดน้ำตาของหญิงสาว ความเกลียดแค้นที่เขามีมันเริ่มทวีคูณขึ้น ผู้หญิงแพศยา ตอแหล สกปรก ยิ่งเห็นรังเกียจ
“เกลียดน้อง ก็ไม่ต้องมายุ่ง กับน้องอีก อย่ากลืนน้ำลายตัวเอง ”
“ใครบอก ยิ่งเกลียดฉันก็จะยิ่งเอา มาดูสิว่าใครมันจะแน่กว่ากัน แต่ถ้าไม่อยากเจ็บปวดละก็ นั้นกระเป๋าเก็บของใส่แล้วก็ไสหัวออกไปจากบ้านฉันซะ แต่ถ้าไม่ไปก็ถ่างขาออกกว้างๆ ให้ฉันเอาต่อไป”
“ไม่มีวัน น้องจะไม่ยอมให้พี่ไนท์รังแกอีกแล้ว ว๊ายย”
“มานี่!!”
ร่างสูงกระซากคนตัวเล็กให้ลุกขึ้นยืน ก็จะผลักตัวเธอให้ล้มกลิ้งลงบนที่นอนนุ่ม ที่จากนี้ไปจะกลายเป็นสังเวียนกามของทั้งสองในอีกไม่ช้า แรงที่ถูกผลักให้ล้มลงทำในคนตัวเจ็บที่ร่างกายปวดร้าวไปทั่วรวมทั้งจุดลับเร้นนั้นอีก นีรกานต์จุกจนตัวง้อขดคู้
อยู่บนที่นอนอย่างหน้าสงสาร
“จุก พี่ไนท์ อย่า ฮือๆ”
“อย่ามาสำอายแถวนี้ ฉันไม่มีวันเชื่อมารยาเธอหรอ ยัยหนูท่อสกปรก”
