บทที่ 1 ตอนที่ 1
ตอนที่ 1 การกลับมาของคู่หมั้น
นี่มันถึงเวลาที่เธอจะแสดงตัวตนแล้วว่าแล้วว่าเป็นใครและสำคัญมากขนาดไหน ในเมื่อเขาเลือกจะเมินเฉยต่อสถานะที่ผูกกันไว้ เธอจะทำให้เขารู้ว่าอะไรมีคุณค่าและเขากำลังจะเสียสิ่งนั้นไปด้วย
“แกจำไว้เสียทองเท่าหัวอย่าเสียผัวให้ใคร!” นิรินบอกเพื่อนรักหลังอ่านข่าวกลอสซิบผ่านโทรศัพท์ในมือ
“นั่นไม่ใช่ผัว! ยังไม่เคยได้กันสักครั้ง!”
“ห๋า!! หมั้นกันมาตั้ง 2 ปีมัวทำอะไรอยู่ลูกปลา!!”
“ก็ยังไม่พร้อมนี่น่า เสี่ยอิฐมั่วขนาดนั้นขืนฉันนอนด้วยมีหวังได้เสี่ยงติดโรคพอดีสิ!”
เธอชื่อลูกปลาเป็นไฮโซตระกูลดังมีคู่หมั้นอยู่แล้วชื่อเสี่ยอิฐซึ่งนั่นคือการหมั้นที่เกี่ยวเนื่องกับผลประโยชน์ทางธุรกิจมหาศาล แต่ว่าเราไม่ได้รักกันเลยและหลายคนก็น่าจะรู้เรื่องนี้ด้วย ไอ้ผู้ชายเจ้าชู้ ไอ้คนกะล่อนน่าจับมาสับให้ขาดเป็นสองท่อนแล้วโยนให้ไอ้เข้กิน!
เรื่องหมั้นหมายกับเขาเธอไม่เต็มใจเลยแต่ว่าโดนบังคับให้จำยอม ส่วนเขาเธอไม่รู้เหมือนกันว่าเต็มรึเปล่า แต่เขาก็ไม่ทุกข์ร้อนอะไรที่ต้องมาหมั้นกับเธอ มิหนำซ้ำเขายังใช้ชีวิตเจ้าชู้เพลย์บอยเหมือนเดิมไม่มีเปลี่ยน
เมื่อ 2 วันก่อนมีสายมารายงานว่าเขาควงนางแบบนมโตเข้าโรงแรมคงไม่ต้องบอกหรอกว่าทำอะไร ก่อนหน้านี้ก็มีข่าวของเขาหลุดเข้าหูมาเรื่อยๆ ต่อให้เธอจะอยู่ที่เมืองนอก ตัดการติดต่อทุกอย่าง แต่ก็รู้เรื่อง
“อยากถอนหมั้นจังนิริน!” นี่แค่ยังไม่เริ่มต้นเธอจะท้อแล้วนะ
“แกต้องสู้สิลูกปลา! เสี่ยอิฐเป็นของแกนะเว้ย เขายังไม่รู้ว่าแกกลับมา แกก็ไปแสดงตัวสิ” นิรินแนะนำเพิ่มเติม
“เรื่องแสดงตัวมันแน่นอนอยู่แล้วนิริน คอยดูนะฉันจะกำราบผู้ชายอย่างเสี่ยอิฐให้กลายเป็นลูกแมวเชื่องๆเลย” เธอจะต้องทำให้เขารู้สึกรักก่อนอย่างเป็นอย่างแรก เธอจะทำให้เขาเสียใจอย่างที่เขาเคยไม่ให้เกียรติเธอ
“เอาจริงดิ!? จากเสือจะกลายเป็นแมวนี้นะลูกปลา?” นิรินฟังแล้วไม่อยากจะเชื่อด้วยซ้ำ
“ไม่ใครก็ใครสักคนนี่แหละที่จะต้องเสียใจกันไปข้างหนึ่ง!” เธอกำมือแน่น เธอยังคงโกรธในสิ่งที่เขาทำตัวราวกับว่าไม่มีใครทั้งที่อีกไม่นานจะต้องแต่งงานกันแล้ว
เธอเกลียดผู้ชายเจ้าชู้มากที่สุด แต่ก็ต้องมาเจอเสี่ยอิฐที่โคตรเจ้าชู้ชนิดที่ใช้ผู้หญิงเหมือนกระดาษชำระ เขาใช้ผู้หญิงสิ้นเปลืองมากเกินไป ทำใครหลายคนเสียใจโดยไม่รู้สึกอะไรเลยสักอย่าง เขาใช้เงินซื้อทุกสิ่งได้หมด
เธอก็จะใช้มารยาหญิงจัดการกับเขาให้สาสม!
เธอเจ็บขนาดไหน เขาต้องเจ็บยิ่งกว่า
หลังกลับจากบ้านเพื่อนแล้วเธอก็มาบ้านของเสี่ยอิฐต่อเลย เธออยากจะรู้ว่าเขาจะทำหน้ายังไงเหมือนกัน ดูเหมือนว่าเขาจะยังไม่ตื่นจากปาร์ตี้เมื่อคืนนี้ด้วยสิถึงเงียบขนาดนี้ เขาทำตัวเหมือนคนโสดทั้งที่มีเจ้าของอยู่แล้ว! เธอไม่รู้จะสรรหาคำไหนมาด่าเขาเลย
“คุณลูกปลา!!!”
“เจ้านายของเธอตื่นรึยัง?” เธอถามมาวินลูกน้องคู่ใจของเสี่ยอิฐที่คอยเก็บกวาดทุกอย่างให้
“เอ่อ...คือว่า…”
“ยังไม่ตื่น? นี่คงจะสนุกกันมากสินะเวลาที่ฉันไม่อยู่ที่นี่เนี่ย” เธอเบื่อที่จะรอฟังคำแก้ตัวแทนเจ้านายของมาวินแล้วล่ะ เธอเลยเดินไปที่ห้องนอนของเขาแทน
เมื่อเปิดประตูที่ไม่ได้ล็อคเข้าไปก็ยิ้มไม่ออก สภาพผู้ชายบนเตียงนอนที่ยับยู่ยี่นั้นนอนคว่ำอยู่ ท่อนบนไม่ได้ใส่เสื้อ เธอคิดว่าท่อนล่างก็คงไม่ต่างกันหรอก ที่สำคัญมีผู้หญิงนอนข้างๆด้วยนี่สิ เธอเจ็บจนไม่รู้จะเจ็บยังไงแล้ว แต่มันเหมือนจะชินแต่ก็ไม่ชินสักที
“คุณลูกปลาคือว่า…เสี่ย!!” มาวินตามมาจะอธิบายเพื่อช่วยเจ้านาย แต่ว่าไม่ทันแล้วจริงๆ
“ต้อนรับกลับเมืองไทยดีจังเลยนะ ว่าไหม?” เธอเจ็บแต่ก็ไม่คิดจะเดินหนีไปเหมือนนางเอกละครน้ำเน่าหรอก เธอเดินเข้าไปในห้องน้ำเพื่อจัดการปลุกคนหลับให้ตื่น
ฉาด!!
“เห้ย!!”
“กรี๊ดด…”
“มอร์นิ่งค่ะเสี่ยอิฐ ไม่ได้เจอกันนานเลยนะคะ!” เธอสาดน้ำใส่เขาเต็มๆจนสะดุ้งตื่นมาทั้งคู่
“ลูกปลา!!!” ใครจะคิดว่าคู่หมั้นที่อยู่อังกฤษจะมาอยู่ตรงหน้าเขาในตอนนี้ ฉิบหายแล้วไง! นี่คำคำเดียวที่ผุดขึ้นมาในหัวและไม่รู้จะอธิบายยังไงด้วย
“ค่ะ ลูกปลาเอง ดีใจนะคะที่เสี่ยอิฐยงจำกันได้อยู่ ลูกปลาแค่จะมาทักทายเฉยๆค่ะไม่ได้คิดจะมารบกวนเลย” เธอพูดจบก็เดินออกไป แต่ว่า…
“นี่แกมันจะมากไปแล้วนะ!!”
“ไม่มากหรอกเพราะคนที่เธอนอนด้วยเป็นผู้ชายของฉัน ลักกินขโมยกินอร่อยดีไหมล่ะ หรือว่าชอบที่ได้ปืนต้นงิ้ว” เธอหันมาเหยียดยิ้มใส่นางแบบคนนี้
“เสี่ยคะ…”
“ใส่เสื้อผ้าแล้วไสหัวไปซะ!!” เขาหยิบผ้าเช็ดตัวมาพันเอวปรายตามองคู่ขาที่ทำหน้าเหวอแล้วเดินไปห้องน้ำ ใครจะคิดกันเล่าว่าลูกปลาจะกลับมาเจอเขาในสภาพนี้
เธอไม่เคยบอกว่าจะกลับมาเลย
นี่มันเรื่องบ้าอะไรเนี่ย!
