บทที่ 2 ตอนที่ 2

เธอหายไปอยู่อังกฤษตั้ง 2 ปีกว่า แล้วก็โผล่มาแบบนี้นี่นะ ตลอดเวลาที่เธออยู่ที่โน้นเขารู้ความเคลื่อนไหวหมดทุกอย่าง เธอเองก็คงรู้เรื่องเขาหลายอย่างเหมือนกันแววตาที่มองถึงได้ดูเฉยชาเหมือนไม่รู้สึกอะไรที่เห็นเขานอนกับผู้หญิงอื่นแบบนี้

ลูกปลาเป็นผู้หญิงร้ายกาจภายใต้หน้าตาที่ใสซื่อ!!

เธอคือนางมารร้าย

“ทำไมไม่บอกเสี่ยก่อนว่ากลับมาแล้ว” เขาแต่งตัวเสร็จก็ลงมาถามเธอต่อโดยไม่สนใจคู่ขาที่จ่ายด้วยเงินแลกความสุขชั่วค่ำคืนแล้วไล่กลับไป

“ก็ถ้าบอกก่อนจะเจออะไรเด็ดๆแบบนนี้เหรอคะเสี่ยอิฐ เรื่องของเราเอายังไงคะเสี่ยอิฐ?” ถึงเธออยากจะแก้แค้นเขามากแต่มันต้องใช้เทคนิคนิดหน่อยเพื่อให้เขาคล้อยตาม คนฉลาดแบบเสี่ยอิฐไม่มีทางอ่านเกมไม่ออกหรอกและเขาไม่มีทางยอมแพ้อะไรง่ายๆด้วย

ถ้าวันนี้เขาเลือกจะจบความสัมพันธ์ของเรา เธอก็จะทำให้เขาเสียดายจนคร่ำครวญอยากได้กลับคืนมาอีกครั้ง แต่ถ้าเขายังอยากจะมีเธอต่อไปเธอก็จะทำให้เขารักแล้วก็เจ็บเหมือนเธอเป็น ความรู้สึกที่มันพังไปแล้วจะไม่มีทางพังคนเดียวอย่างแน่นอน เธอรับประกันได้เลย!

“มันก็เรื่องแค่นี้เองนะ ยังไงลูกปลาก็สำคัญที่สุดสำหรับเสี่ยเสมอ เสี่ยว่าเรามาคุยกันดีๆก่อนไหม?” เขาจับมือเธอขึ้นมาจูบเบาๆเป็นการเอาใจนางมารร้ายที่ไม่รู้ว่ามาไม้ไหนกันแน่

“ก็ได้ค่ะ คือฉันต้องการจะเลื่อนงานแต่งงาน”

“วันไหนก็บอกมาเลยลูกปลา เสี่ยพร้อมแต่งงานเสมอ” นี่แหละหนาความอยากเอาชนะของผู้หญิง

เขาเดาได้เลยว่าเธอคงจะเลื่อนให้งานแต่งของเราใกล้เข้ามาขึ้น จากเดิมคือหกเดือนข้างหน้า ถ้าจะใกล้เข้ามาอีกสักสองสามเดือนก็ดีเหมือนกัน แล้วเขาก็ไม่ได้เดือดร้อนอะไรที่ต้องแต่งงานด้วย เพราะไม่ว่ายังไงลูกปลาคือผู้หญิงคนเดียวที่เขายังไม่ได้มาครอบครอง

แม้แต่จูบก็ยังไม่เคย

แต่ที่ยอมเพราะเห็นว่าเป็นคู่หมั้นนะ!

“อันที่จริงแล้วกำหนดงานคือเดือนพฤษภาคม แต่ว่าจะเลื่อนไปจัดเดือนมกราคมปีหน้าค่ะ” เธอพูดให้ทั้งเขาและลูกน้องเขาได้ยินชัดๆว่างานของเราครั้งนี้มันจะไม่เกิดขึ้นเร็วๆนี้ เขาก็น่าจะรู้ว่ามันอาจจะเกิดขึ้นได้ยากด้วย

“ว่าไงนะลูกปลา!!”

“เรายังศึกษาดูใจกันไม่พอเลยนะคะเสี่ยอิฐ ลูกปลาขอเวลาเพิ่มอีกนิดให้เราได้รู้จักกันมากกว่านี้หน่อยนะคะ” เธอหันตัวกลับไปยกมือโอบคอเขาไว้ แล้วแกล้งพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนหวาน ส่งสายตาออดอ้อนเขาเหมือนสาวน้อยไร้เดียงสาคนหนึ่งแค่นั้น

“แต่เสี่ยไม่อยากรอแล้ว” ยังยืนยันคำเดิมว่าต้องการแต่งงานกับเธอเร็วขึ้น หรือไม่ก็ตามกำหนดเดิมเท่านั้น

“แต่ฉันจะเลื่อนออกไปค่ะ เรื่องนี้เสี่ยอิฐห้ามขัดใจนะ ไปล่ะ” เธอหอมแก้มเขาทีหนึ่งแล้วเดินจากไป แต่ว่า…

“หอมแก้มผู้ชายก่อนเลยเหรอเดี๋ยวนี้!” เมื่อก่อนเขาจะจับเนื้อต้องตัวเธอยังไม่ได้เลยนะ

“อยู่เมืองนอกมานานเลยเคยชินน่ะค่ะ”

“อย่าบอกนะว่าหอมแก้มคนอื่นนอกจากเสี่ยด้วย?” เธอเป็นผู้หญิงของเขาควรมีแค่เขาสิที่มีสิทธิ์

“ทีเสี่ยอิฐยังมีเซ็กซ์กับคนอื่นเลย ฉันหอมแก้มแค่นี้ถือว่าน้อยมากแล้ว บ๊าย!!” พูดจบแค่นั้นเธอก็ก้าวขาขึ้นรถหรูขับออกไปจากบ้านหลังนี้ทันที

“เหี้ยเอ้ย!!” ลูกปลาตั้งใจพูดประชดเขาซึ่งมันใช้ได้ดีซะด้วย เพราะตอนนี้เขากำลังโกรธมากจนเตะเศษหินที่โรยทางเอาไว้จนกระเด็นออกไปตามรถเธอเลย

เมื่อก่อนเธอก็ร้ายแต่ไม่มากขนาดนี้ แต่ว่าตอนนี้เธอยังร้ายกาจมากกว่าเดิม เพิ่มเติมด้วยความเยือกเย็นที่เชือดเฉือนกันไม่หยุด เขาอยากจะกระชากไปคุยกันอย่างเร่าร้อนบนเตียงแต่มันไม่ใช่เรื่องง่ายแน่ที่เธอจะยอม

เลื่อนงานแต่งไปอีกครึ่งปีคิดได้ไงวะ!!

เขาจะไม่ยอมให้เธอเลื่อนงานแต่งแน่นอน!!

ลูกปลากลับมาตอนไหนก็ไม่รู้เหมือนกัน เรื่องนี้ไม่มีใครบอกเขาเลยสักคน แม้แต่พ่อก็ไม่พูดอะไรออกมา พอกลับมาถึงก็เอาเรื่องเลยนะยัยตัวแสบ เขาต้องจัดการเธอให้ยอมจำนนและยอมรับเขาด้วย

เขาต้องได้ทุกอย่างที่ต้องการ!!

เธอไม่ใช่ข้อยกเว้น

“เสี่ยครับคุณลูกปลาเธอเปลี่ยนไปเยอะนะครับ!”

“เออ! เปลี่ยนเยอะมากเลย” แต่นี่แค่วันแรกเธออาจจะทำเก่งไปแค่นั้นแหละ คุณหนูที่เพียบพร้อมทุกอย่างแบบเธอจะหลุดความเป็นตัวเองแล้วกลายเป็นอีกคนที่ร้ายกาจได้ไง หรือว่าที่ผ่านมาเธอแอ๊ปใสใส่เขากันนะ

“แล้วคืนนี้…”

“กูไปแน่ โทรนัดลิลลี่มาด้วยเลย” ลิลลี่คือเน็ตไอดอลชื่อดังที่เขากำลังคั่วอยู่ตอนนี้ เธอสวยและเซ็กซี่มาก เขานัดกับเพื่อนไว้ที่ผับใกล้ๆบ้านนี้เอง คิดว่าคงจะกลับมาต่อกันที่บ้านหรือไม่ก็โรงแรมอย่างร้อนแรงแน่นอน

“ครับเสี่ยอิฐ” เจ้านายของเขาเจ้าชู้ตัวพ่อขนาดนี้มีเหรอคุณลูกปลาจะหยุดได้ เรื่องนี้มองดูก็รู้ว่าคนที่เจ็บหนักคือคุณลูกปลาแน่นอน

อิฐเดินกลับเข้าบ้านเพื่อจะนอนพักต่อให้รู้สึกดีขึ้นบ้างจากความเหนื่อยและเมาค้างจนสมองเบลอ เมื่อคืนเขาปาร์ตี้หนักมาก พอกลับบ้านมาก็จัดการแม่นางแบบอีกเกือบเช้าถึงได้นอนหลับ แล้วนี่ก็พึ่งจะบ่ายโมงเขายังมีเวลาอีกเยอะในวันหยุดพักผ่อนแบบนี้

“แล้วเราจะได้เห็นดีกันแน่ลูกปลา!!”

ในขณะเดียวกันนั้นเอง ลูกปลาขับรถมาที่ออฟฟิศเพื่อมาดูห้องทำงานที่พ่อจัดการตกแต่งให้ใหม่ นี่เป็นการต้อนรับที่น่ารักมากเลย เธอไปศึกษาดูงานที่อังกฤษนานมาก พอกลับมาอีกทีที่นี่ก็เปลี่ยนไปเยอะเลย

แต่บางคนกลับไม่เปลี่ยนไปเลย

สันดานแย่หนักกว่าเดิมอีก

“แกสรุปว่าเอาไงเรื่องเสี่ยอิฐ?”

“ก็ไม่ยังไงนะ ฉันว่าจะเฉยๆกับเขาได้แล้วนะนิริน” ถึงเธอจะรู้สึกเจ็บขนาดไหนแต่ว่าคนที่ทำยังไม่สนเลย เธออยากให้เขาเจ็บบ้างจะได้รู้ว่ามันเป็นยังไงบาง การจะทำอะไรเสี่ยอิฐนั้นต้องใช้ความร้ายกาจแทบทั้งหมดที่มีมาเพื่อจัดการเพื่อเขาจะได้รู้สำนึกสักที

“คืนนี้ไปเที่ยวกันโอเคไหม?”

“โอเค” เธอมีเพื่อนไม่ได้เยอะมากแต่ก็ดีกว่าไม่มีเลย