บทที่ 26 ตอนที่26

30นาทีต่อมา…

เอริ ฐิติมน….

พรึบ

“ค่อยๆเดินนะครับ…จะถึงแล้ว…”เสียงนุ่มทุ้มละมุนของขุนศึกเอ่ยบอกฉันในขณะที่เขากำลังประคองร่างของฉันให้เดินไปที่ไหนสักที เพราะเขายังไม่ยอมเปิดตาฉันแต่ยังดีที่เขาเปิดปากให้ฉันได้พูดบ้างและยังยอมไขกุญเเจข้อมือให้ฉันได้เป็นอิสระบ้างเหมือนกันไม่อย่างงั้นฉันคงจะอึดอัดมากกว่าน...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ