บทที่ 8 ตอนที่8

ฉันใช้เวลาในการอาบนำ้ไม่นานก็เสร็จ ฉันหยิบผ้าขนหนูมาซับนำ้และหยิบผืมใหม่ในตู้มาพันตัวเดินออกไปยังห้องแต่งตัว และเริ่มแต่งตัว

30นาทีต่อมา

"อาบนำ้หรอคะน้องปลายฟ้า"เมื่อฉันเดินออกมาหาพี่จุ๋มที่ห้องรับแขกในสตูดิโอเธอก็เอ่ยถามฉัน ฉันก็ พยักหน้าแทนคำตอบไปให้เธอ

"ไปค่ะ เดี๋ยววันนี้พี่จะพาหนูไปกินของอร่อยๆนะคะ"

"ค่ะ^_^"ฉันยิ้มให้พี่จุ๋มและเดินเข้าไปกอดแขนเธอ

"เหนื่อยหรอค่ะ อ้อนพี่อีกแล้ว พี่รับงานให้หนูเยอะไปรึป่าวลูก?"พี่จุ๋มเอ่ยถามฉันขึ้น เมื่อเธอพาฉันเดินออกมาจากสตูดิโอเพื่อจะไปยังโรงจอดรถ

"ไม่เหนื่อยค่ะ หนูแค่รู้สึกเพลียๆยังไงไม่รู้"ฉันเอ่ยบอกเธอไปด้วยนำ้เสียงหง่อยๆซึ่งฉันเองก็ไม่รู้ว่าฉันเป็นอะไร

"ไปจ๊ะ ขึ้นรถ"พี่จุ๋มบอกฉันเมื่อเรามาถึงรถหรูของพี่จุ๋ม

"ค่ะ^_^"ฉันก็ตอบเธอและปล่อยแขนเธอเปิดประตูขึ้นรถของพี่จุ๋ม พี่จุ๋มเธอก็ขึ้นนั่งที่ประจำคนขับ และเธอก็เคลื่อนล้อรถออกจากสตูดิโอ

"รถติดเยอะจังเนอะ"พี่จุ๋มหันมาบอกฉัน ฉันที่นั่งมองรถที่ติดอยู่บนถนนในยามคำ่คืน

"เย้ๆ ขยับแล้ว"พี่จุ๋มเธอร้องอย่างดีใจที่รถได้เคลื่อนตัวออกมาแล้ว

ร้านอาหารA

20นาทีต่อมา

"เฮ้อ ถึงสักที หิวจนจะกินผู้ชายได้หมดแล้วเนี่ย"พี่จุ๋มเธอปลดเบลท์ออกและเอ่ยบ่นขึ้น ฉันที่กำลังปลดเบลเหมือนกับเธอก็ยิ้มขำเธอที่เธอบ่น

"ไปค่ะ หุ้นส่วน^_^"พี่จุ๋มยื่นแขนมาให้ฉันคล้องเมื่อเราเดินลงมาจากรถเรียบร้อยแล้ว ฉันก็อมยิ้มและยื่นมือไปคล้องเเขนเธอ แล้วเธอก็พาฉันมานั่งที่โต๊ะอาหาร เธอเดินไปสั่งอาหารให้ฉันเองเสร็จสรรพ ฉันก็มองไปรอบๆร้าน ร้านนี้ไม่ค่อยมีคนเลย มีก็แต่ชายชุดดำที่พากันนั่งดื่มในสวนหย่อมของร้าน

"ร้านนี้ไม่ค่อยมีคนเลยนะคะ"ฉันเอ่ยถามพี่จุ๋มไปตอนที่เธอเดินมานั่งฝั่งตรงข้ามกับฉัน

"อืม ตอนแรกพี่ก็สงสัยเพราะปกติร้านนี้ คนเยอะมากพี่มากับแฟนพี่น่ะไม่มีโต๊ะนั่งจ้า ต้องสั่งกับไปกินที่บ้านอ่ะ"พี่จุ๋มบ่นอุบขึ้น ฉันก็ยิ้มขำกับท่าทางของเธอ

"เมื่อกี้พี่ถามเจ้าของร้านว่าทำไมวันนี้ลูกค้าไม่เยอะ เจ้าของร้านบอกว่ามีแก๊งมาเฟียญี่ปุ่นมาทานอาหารที่นี้ พวกนั้นไล่คนออกไปหมดเลย"พี่จุ๋มเอ่ยบอกฉัน และเธอก็เหลือบหางตาไปมองทางข้างในร้านที่อยู่ลึกเข้าไปหน่อย ตรงนั้นมีโต๊ะนั่งเป็นสวนหย่อม มีผู้ชายชุดดำนับร้อยกำลังนั่งเฮฮากินเหล้ากันอยู่

"พวกมันพูดอะไรกันว่ะ ข้อยบ่เข้าใจ"พี่จุ๋มพูดขึ้น ฉันก็หลุดขำเธอไป ก็คนพวกนั่นพูดเป็นภาษาญี่ปุ่นไง เเล้วผสมกับพวกนั้นเมาเลยพูดออกมาไม่ใช่ภาษาญี่ปุ่นอย่างเดียว

"ริวอิจิ"ฉันพึมพำขึ้น เมื่อพูดถึงภาษาญี่ปุ่น เอาอีกแล้ว ฉันคิดถึงผู้ชายคนนั้นอีกแล้ว

"มีอะไรค่ะ น้องฟ้า อยากสั่งอะไรเพิ่มไหม ทานได้รึป่าวลูก?"พี่จุ๋มเธอเอ่ยถามฉัน ฉันกฺ็รีบส่ายหัวไปให้เธอว่าฉันไม่ต้องการอะไรเพิ่มแล้ว

"กินได้ค่ะ"ฉันมองไปที่อาหารบนโต๊ะ พวกมันคือลาบหมูนำ้ตกและส้มตำพร้อมกับหมูปิ้งและอื่นๆอีกหลายจาน ฉันกับพี่จุ๋มจะกินหมดไหมเนี่ย

"ดีมากจ๊ะ กินได้เต็มทีค่ะลูก ก่อนจะกินเนี่ย ขอถ่ายรูปหนูโปรโมทร้านให้เขาหน่อย หยิบกระด้งขึ้นมาถือไว้ค่ะลูกสาว"พี่จุ๋มเอ่ยบอกฉันพลางหยิบโทรศัพท์เครื่องหรูของเธอขึ้นมาเพื่อจะถ่ายรูปฉัน ฉันก็หยิบจานผัดอะไรสักอย่างนี้แหละฉันไม่รู้จักกับหมูปิ้งและนำ้พริกพร้อมผักในกระด้งสานขึ้นมาถือแล้วยิ้มสวยๆไปให้กล้อง

"สวยมากค่ะ น้องปลายฟ้า 1 2 3"

แชะ

"โห้ สวยมากลูก ทานได้แล้ว"พี่จุ๋มเอ่ยบอกฉันและเธอก็กดโทรศัพท์ของเธอเพื่อจะโพสต์รูปของฉันล่ะมั้ง ฉันก็วางจานกับกระด้งสานที่ฉันถือลง พลางหยิบช้อนกับส้อมที่พี่จุ๋มจัดมาให้

"ลงมือค่ะลูก เดี๋ยวหนูจะได้กลับไปพักผ่อนสบายๆ"พี่จุ๋มวางโทรศัพท์ของเขาลงและเอ่ยบอกฉัน พลางหยิบข้อนกับส้อมขึ้นมาตักส้มตำปูหอยไปกินอย่างเอร็ดอร่อยฉันก็มองเธอกิน แล้วก็เริ่มตักส้มตำขึ้นมาทานบ้าง แต่ตลอดเวลาที่ฉันย่างกายเข้ามาในร้านนี้ ฉันรู้สึกเหมือนมีคนมองฉันอยู่ตลอดเวลา หรือว่าฉันจะคิดไปเองน้า กินอาหารต่อดีกว่า ฉันง่วงนอนจังอยากกลับคอนโดไปนอนแล้ว

ประเทศไทย

อีกฝั่งของร้าน ตรงสวนหย่อม

ริวอิจิ โกมะ......

"นายครับ นาย นาย"

"เหี้ยอะไรของมึง!"ผมหันไปตวาดใส่มายาตะที่มันเรียกผมอยู่ได้ เรียกหาพ่องมึงหนักหนาว่ะ

"ก็ผมเห็นนายนั่งมองคุณปลายฟ้าอยู่นานแล้วหนิครับ ชอบเขาทำไมไม่จีบเขาล่ะครับ"ไอมายาตะเอ่ยถามผม ใช่แล้วเเหละผมกำลังนั่งมองปลายฟ้าอยู่ผมนั่งในที่มืดๆส่วนเธอน่ะอยู่ในที่สว่างๆเธอมองไม่เห็นผมหรอก วันนี้ผมพาลูกน้องมาเลี้ยงอาหารไทยพวกห่านี้มันชอบก่อนจะกลับญี่ปุ่น พรุ่งนี้ผมจะต้องกลับญี่ปุ่น และผมจะเอาปลายฟ้ากลับไปด้วย ไม่ต้องแปลกใจหรอกว่าทำไมไอมายาตะมันถึงรู้จักปลายฟ้าและรู้ว่าผมชอบเธอเพราะเมื่อวานหลังจากที่ไอมายาตะโทรไปตามผมให้มาจัดการไอพวกเหี้ยที่มันรอบทำร้ายผม และพอผมจัดการพวกมันเสร็จ ผมก็บอกให้ไอมายาตะไปสืบประวัติของปลายฟ้ามาให้ผมพร้อมกับรูปภาพเธอ ที่ผมหยิบมาจากคอนโดของเธอ ผู้หญิงอะไรมองโง่ๆแต่สวยชิบหาย

"เสือก!"ผมสบถด่ามันไป มันก็เงียบลง ผมก็นั่งกระดกเหล้าพลางมองปลายฟ้าไปด้วย

"นายจะให้ผมไปจับตัวคุณปลายฟ้าให้ไหมครับ?"ไอชิโด้ที่นั่งขนาบข้างขวาผมเอ่ยถามผมขึ้น ผมรีบหันหน้ากลับไปมองหน้ามัน

"ไม่ต้องเสือก อย่าแตะต้องตัวเธอ ไม่งั้นกูเล่นพวกมึงแน่!"ผมตวาดสั่งลูกน้อง ไอชิโด้รีบก้มหัวลงหลบสายตาเยือกเย็นของผมทันที

"พวกมึงรีบๆแดก!"ผมสั่งลูกน้อง ลูกน้องของผมนับร้อยก็พากันก้มหัวให้ผมเพื่อรับคำสั่ง

"หึ!"ผมนั่งมองร่างบางที่แม่งมีหุ่นโคตรเอ็กซ์ เธอเป็นนางแบบและเธอแม่งรับงานถ่ายแบบภาพนู้ดด้วยผมไม่ชอบเลยแม่งเอ๊ย เธอแม่งยังเป็นพริตตี้อีกน่ะเเม่งอะไรหนักหนาก็ไม่รู้ เธอใช้ชีวิตอยู่คนเดียวมาตั้งแต่เด็ก แม่ตายส่วนพ่อแม่งหายสาบสูญ แบบนี้สิดีผมจะได้เอาเธอไปอยู่กับผมที่ญี่ปุ่น ผมไม่ได้จะเอาเธอไปเป็นนางบำเรอหรอกนะครับ ผมน่ะจะเอาเธอไปเป็นแม่ของลูก

"ปลายฟ้า มึงเสร็จกูแน่หึ!อึกๆๆ"ผมมองเธอและพูดพึมพำขึ้นเบาๆพลางยกแก้วเหล้าขึ้นกระดก