บทที่ 176

สวี่โหรวกุมใบหน้าที่เจ็บปวด ในที่สุดก็สงบลงได้ และตระหนักได้ว่าเมื่อครู่ตนเองพูดอะไรออกไป

สายตาที่ว่างเปล่าของเธอจับจ้องไปที่แขกเหรื่อ เห็นความรังเกียจและดูถูกบนใบหน้าของพวกเขา ทั้งตัวก็สั่นสะท้าน หน้ามืดจนเกือบจะหมดสติไป

ฉือซวนที่อยู่ข้างๆ สังเกตเห็นความผิดปกติ รีบประคองเธอไว้ “คุณแม่ เป็นอะไรห...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ