บทที่ 28

"ฉันไม่รู้..."

ฉือมู่เจินหน้าแดงก่ำ หน้าผากเริ่มมีเหงื่อซึม ทั้งตัวร้อนผ่าว

ฮั่วอวิ๋นถิงบีบคางของเธอ พูดเน้นทีละคำ: "มองให้ชัดๆ ว่าผมเป็นใคร!"

ความเจ็บปวดที่คางทำให้ฉือมู่เจินได้สติขึ้นมาชั่วขณะ เธอพยายามลืมตาขึ้นอย่างยากลำบาก

"ฮั่ว...อวิ๋นถิง..."

ฮั่วอวิ๋นถิงก้มลงประกบริมฝีปากแดงระเรื่อของเธอ...