บทที่ 295

เมื่อหยุดยืนอยู่ตรงหน้าคนทั้งสอง ฮั่วอวิ๋นถิงก็ทอดสายตามองฉือมู่เจิน

“เราคุยกันหน่อย”

“ฉันว่าระหว่างเราไม่มีอะไรต้องคุยกันแล้วนะ” ฉือมู่เจินทำสีหน้าเฉยเมย หันหลังเตรียมจะจากไป

วินาทีต่อมา ฮั่วอวิ๋นถิงก็คว้าข้อมือเธอไว้ทันที แล้วดึงเธอเข้ามาในอ้อมกอด

“ถ้าเธอไม่อยากคุยก็ได้นะ ตราบใดที่เธอไม่กลัวว่าฉัน...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ