บทที่ 384

ฮั่วอวิ๋นถิงหน้าแข็งทื่อไปครู่หนึ่ง "คุณย่าครับ ไม่ใช่อย่างนั้นนะครับ...เธอแค่ยุ่งจริงๆ ครับ..."

คุณย่าฮั่วสีหน้าเศร้าหมอง ขอบตาแดงก่ำพูดว่า “ย่าเข้าใจแล้ว ที่เจ้าพาย่ามาสนามบิน ก็เพื่อจะส่งย่ากลับหรงเฉิงใช่ไหม?”

“...ครับ”

“ไปกันเถอะ”

ท่านหันหลังเดินเข้าไปในสนามบิน แผ่นหลังที่เดินโซซัดโซเซนั้นดูน่าส...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ