บทที่ 539

เซียวมู่เจินชะงักไปครู่หนึ่ง ผ่านไปหลายวินาทีจึงได้สติ

“ทำไมจู่ๆ ถึงให้ดอกไม้ฉันล่ะ?”

“เพราะในใจของผม คุณก็เหมือนดอกทานตะวัน มีชีวิตชีวาอยู่เสมอ แม้ว่าจะต้องเจอกับอุปสรรคนับไม่ถ้วน ก็ยังคงก้าวต่อไปได้”

เซียวมู่เจินเม้มริมฝีปาก รับดอกไม้แล้วพูดว่า “ขอบคุณนะคะ ฉันจะพยายามผ่านมันไปให้ได้”

“ผมเชื่อว่าคุ...