บทที่ 11

เฮเลน

ฉันไม่อยากจะเชื่อหูตัวเองเลย เขาอยากให้ฉันเห็นพวกเขางั้นเหรอ นี่เขาเล่นเกมบ้าอะไรกัน สิบปีผ่านไปแล้ว เขาก็ยังเล่นเกมเดิม ๆ ไม่เลิก ฉันบอกเขาว่าถ้าเป็นเจคฉันจะไม่แปลกใจเลย แต่ไม่เคยคิดว่าจะเป็นเขา “เชี่ย ไม่นะเฮเลน เดี๋ยว ให้ผมอธิบายก่อน ขอโทษ ผมทำผิดไปหมดแล้ว” ฉันหันกลับไป กอดอกแล้วพูดว่า “ก็ได้ จะฟัง” คือเราก็โต ๆ กันแล้ว มันคงไม่ดีแน่ถ้าฉันจะเดินหนีฉุนเฉียวเหมือนตอนอายุ 18 อีก “เชิญนั่งครับ” ฉันกลับไปนั่งลง “มีคนบอกว่าผมเป็นคนพูดตรงเกินไป แล้วก็ต้องหัดพูดจามีศิลปะบ้าง ไม่ต้องบอกก็คงรู้ว่าผมยังทำไม่ได้” ฉันไม่ได้พูดอะไร “เฮเลน ที่ผมทำไปมันควรจะเป็นคำชมนะ ผมขอโทษจริง ๆ” “คุณจะมองว่ามันเป็นคำชมได้ยังไง ในเมื่อคุณอยากให้ฉันมาเห็นคุณกำลังทำแบบนั้น” “โอเค ให้ผมเริ่มตั้งแต่แรกเลยนะ ได้ไหม” “ค่ะ ได้โปรด” “โอเค คุณจำได้ไหมว่าเจคกับผมไปอยู่กับพี่สาวคุณบ่อย ๆ” “ค่ะ เพราะคุณกับเจคเป็นเพื่อนกัน” “ไม่เลย ผมทนหมอนั่นไม่ได้” “เดี๋ยวนะ อะไรนะ คุณจะเป็นเพื่อนเจ้าบ่าวให้เขาได้ยังไงถ้าคุณทนเขาไม่ได้” “เพื่อที่จะได้เข้าใกล้คุณ และเจคก็เป็นพวกหน้าหนาจนคิดว่าเราเป็นเพื่อนซี้กัน” ทั้งหมดที่ฉันจับใจความได้ก็คือเขาอยากจะเข้าใกล้ฉัน “อ๋อค่ะ” “คือ... ตอนที่เราไปบ้านคุณบ่อย ๆ น่ะ ผมไปเพื่อเจอคุณนะ ผมแอบชอบคุณมาก” “ไม่จริงน่า!” ฉันลุกขึ้นยืนทันทีที่พูดจบ “นั่งลงก่อนครับเฮเลน เราคงไม่อยากให้ใครมาสนใจเรา” “ขอโทษค่ะ โอเค เล่าต่อเลย” “พี่สาวคุณบอกผมว่าคุณมีแฟนแล้ว และพวกคุณจะแต่งงานกันในสักวัน แล้วก็... แล้วก็...” “ยัยนั่นทำอะไรนะ” “ใช่ นั่นคือสิ่งที่เธอบอก ผมใจสลายเลย นั่นคือเหตุผลที่ผมนอนกับเธอเพื่อทำร้ายคุณ เพราะผมกำลังเจ็บปวด แต่สิ่งที่ผมไม่ได้คาดคิดก็คือสีหน้าของคุณในตอนนั้น” “แล้วคุณคาดหวังอะไรล่ะ ผู้ชายที่ฉันเคยแอบชอบมาก ๆ กำลังนอนอยู่กับพี่สาวของฉันทั้ง ๆ ที่ยัยนั่นก็มีแฟนอยู่แล้ว” ฉันพูดอย่างตะลึงงัน “ผมขอโทษเฮเลน ผมบอกไม่ถูกเลยว่าผมเสียใจแค่ไหน ผมอยากจะบอกคุณด้วยว่าผมเพิ่งมารู้เมื่อไม่กี่เดือนก่อนเองว่าคุณไม่เคยมีแฟน แล้วคุณก็แอบชอบผมเหมือนกัน” ฉันอึ้งไปเลย ไม่รู้จะพูดอะไรดี ในหัวยังคงวุ่นวายกับความจริงที่ว่าจอห์นนี่เคยแอบชอบฉันและฉันก็ชอบเขา แต่พี่สาวเฮงซวยกับสามีสารเลวของหล่อนกลับกีดกันเราสองคน

“แล้วนายรู้ได้ยังไง” ในที่สุดฉันก็ถามออกไป “รู้อะไรครับ” “คุณรู้ได้ยังไง” “คืนที่เจคขอให้ผมเป็นเพื่อนเจ้าบ่าวให้เขา ผมไม่ได้ตอบตกลงทันที ผมอยากจะหาข้อมูลเกี่ยวกับคุณก่อน ว่าคุณแต่งงานหรือมีแฟนหรือยัง แล้วเกิดอะไรขึ้นกับผู้ชายที่คุณคบตอนอยู่โรงเรียนที่พวกเขาบอกว่าคุณจะแต่งงานด้วย แล้วพวกเขาก็บอกผมว่าคุณไม่เคยมีแฟนเลย แถมยังเคยแอบชอบผมอีกต่างหาก วันนั้นพี่สาวคุณเป็นฝ่ายเข้ามาหาผมเอง เพราะคุณทำให้เธอโกรธ เธอเลยอยากจะเอาคืนคุณ” “นี่มันทุเรศสิ้นดีขนาดไหนกัน” ฉันถาม “ใช่เลย ผมตัดสินใจตอนนั้นเลยว่าผมต้องมางานแต่งนี้ให้ได้เพื่อมาเจอคุณ ผมไม่เคยลืมคุณเลยนะเฮเลน”

จอห์นนี่

เอาล่ะ ผมเปิดไพ่หมดหน้าตักแล้ว ผมบอกเธอไปแล้วว่าผมไม่เคยลืมเธอและเคยแอบชอบเธอ ตอนนี้ก็ขึ้นอยู่กับเธอแล้วว่าจะตัดสินใจยังไงต่อไป เธอมองผมแล้วขยับเข้ามาใกล้ ใกล้จนเกือบจะจูบผมอยู่แล้ว แต่ผมก็ห้ามเธอไว้ “เฮเลน เราทำแบบนี้ไม่ได้นะ ไม่ใช่ที่นี่ ที่โล่งแจ้งแบบนี้ ถ้าพี่สาวคุณหรือเจคมาเห็นเข้า พวกเขาจะพยายามทำอะไรสักอย่างเพื่อกีดกันเราสองคน ไม่รู้ทำไม แต่พวกเขากลัวคุณมาก และกลัวที่เราจะอยู่ด้วยกัน” “แล้วทำไมพวกเขาถึงจัดให้เรามาอยู่ด้วยกันล่ะ” “ผมคิดว่ามันเป็นการทดสอบ เพื่อดูว่าเราจะมีปฏิกิริยายังไงและจะไปได้ไกลแค่ไหน ผมว่าผมคงเผยไต๋ไปแล้วที่เอาแต่มองคุณตลอดเวลา ผมขอโทษนะ แต่พี่สาวคุณกับเจคไม่ค่อยปกติเท่าไหร่ แต่ผมก็อดไม่ได้ที่จะบอกคุณ เผื่อว่าเราจะพลาดโอกาสกันไปอีก” เธอลุกขึ้นแล้วพูดว่า “ตามฉันมา” เธอเดินข้ามสนามหญ้าไปยังตัวบ้าน ไม่มีใครอยู่ในบ้านเลย ทุกคนอยู่ข้างนอก วุ่นวายกับงานแต่งงาน หรือควรจะเรียกว่างานแต่งจอมปลอมก็แล้วแต่จะคิด ผมคอยมองไปข้างหลังเพื่อให้แน่ใจว่าไม่มีใครตามเรามา ตอนที่เธอกำลังจะก้าวขึ้นบันไดไปยังห้องของเธอ ผมก็รั้งเธอไว้ “ไม่ ไปโรงแรมกันดีกว่า” “แล้วถ้าพวกเขาตามหาเราล่ะ” “ผมว่าเราคงหาข้อแก้ตัวได้น่า อีกอย่างป่านนี้สองคนนั้นคงจะเมาแอ๋ไปแล้ว” “แล้วทำไมคุณถึงไม่ยอมจูบฉันที่งานแต่งล่ะ” “พวกเขาอาจจะเมา แต่คนอื่นไม่ได้เมานี่ แล้วเพื่อนเจ้าสาวคนนั้นก็ตัวแสบใช่ย่อย” “ก็จริง ไปกันเถอะ” “แน่ใจนะ” ผมต้องถาม “ฉันไม่เคยแน่ใจอะไรในชีวิตเท่านี้มาก่อนเลย” “เยี่ยม” ผมจับมือเธอแล้วพาเดินออกไปยังที่ที่รถมาเซราติของผมจอดอยู่ “รถสวยดีนะ” “ขอบคุณครับ” ผมพูดได้แค่นั้น

ตลอดทางไปโรงแรม หัวใจผมเต้นรัว นี่ผมกำลังจะได้อยู่กับเฮเลนในห้องของผมจริง ๆ เหรอ เรากำลังจะได้อยู่กันตามลำพังเป็นครั้งแรกจริง ๆ เหรอเนี่ย ผมไม่อยากจะเชื่อในโชคของตัวเองเลย ผมต้องการเฮเลนมาตลอด แต่คำถามถัดมาที่ผุดขึ้นในหัวก็คือ นี่จะเป็นแค่ความสัมพันธ์ชั่วข้ามคืน แค่ระบายความใคร่ออกจากตัวเรา หรือว่าเราจะได้เจอกันอีก ถ้ามันขึ้นอยู่กับผม ผมก็อยากจะเจอเธออีก ผมรู้ว่าเรายังไม่ได้นอนด้วยกันเลยด้วยซ้ำ แต่ผมก็ต้องการเธออีกแล้ว โธ่เว้ย คืนนี้คงอีกยาว และเราจะต้องหาคำอธิบายถ้ามีใครถาม เราควรจะเตรียมข้อแก้ตัวดี ๆ ไว้เลย