บทที่ 110 หมางเมินเหินห่าง (100%)

ไหล่กว้างไหวเล็กน้อย ก่อนที่เจ้าตัวจะลูบหัวอีกฝ่ายเบาๆ จากนั้นก็เอ่ยเป็นเชิงขอตัวกลับเข้าไปในงาน และนั่นก็ทำให้คิริมาต้องรีบดึงสติกลับมา ลนลานหมุนตัวกลับหลังหันอย่างเร็วไว แล้วเธอก็ต้องตัวแข็งทื่อเมื่อร่างใหญ่ทำเหมือนจงใจเดินเฉียดไป แต่ก็ไม่ได้ให้ความสนใจอะไร

สำคัญตัวผิด!

วินาทีนั้นคิริมา...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ