บทที่ 130 ทั้งหมดมาจากใจ (70%)

“เดี๋ยว”

คนห่ามดิบเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูละมุนจนเธอก้าวขาไม่ออก

“เช็ดคราบลิปสติกออกก่อนค่อยไป”

จากนั้นคนท้องก็ถูกพ่อของลูกจับหมุนไปหา แล้วยืนเป็นหุ่นให้เขาใช้ผ้าเช็ดหน้าเช็ดตรงมุมปากให้ ถึงแม้จะทำท่าเย็นชาหน้าตาย แต่ทุกการกระทำกลับเต็มไปด้วยความอ่อนโยนและทะนุถนอมแบบขั้นสุดเกินกว่าที่แล้วมา และนั...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ