บทที่ 17 อีกมุมของคนฟอร์มจัด (120%)

จากนั้นทั้งคู่ก็ต่างนั่งเงียบๆ ไม่นานพงษ์สวัสดิ์ก็เลิกคิ้วหนาที่พาดอยู่เหนือดวงตาร้ายๆ เมื่อได้ยินเสียงกรนน้อยๆ ครั้นหันไปมองคนที่กำลังนั่งสัปหงกก็ถึงกับหลุดยิ้มออกมา พอเธอจะเอนศีรษะไปฟาดเข้ากับกระจกรถเขาก็ทำตาโต รีบวาดมือไปคว้าข้างขมับอิ่ม แล้วเป่าลมออกจากปากเบาๆ จากนั้นก็จับให้เธอนั่งตัวตรง ประคอง...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ