บทที่ 96 ดูแล (100%)

“นี่ปล่อยได้แล้ว  ฉันไม่เป็นไรแล้ว”

ครั้นรู้สึกว่าแขนเรียวถูกลูบเบาๆ คิริมาก็ตีมือของคนที่โอบเธออยู่ แล้วก็ต้องหน้าแดงเมื่อนึกขึ้นได้ว่าตนเผลอยืนให้เขากอดได้ตั้งนาน ก่อนจะลนลานขืนกายออกจากวงแขนแกร่ง

“ขอบใจนะที่ช่วยฉันไว้”

“เปลี่ยนจากคำขอบใจเป็นอย่างอื่นได้ป่ะ”

คนเจ้าเล่ห์ลดหน้าลงมาจนปล...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ