บทที่ 1 จุดเริ่มต้นของเรื่องวุ่นวาย

"ลีโอตัวเองได้คณะอะไรอะ" เสียงมีมี่ถามลีโอ ตอนเจอกันที่โรงอาหารของโรงเรียนในเวลาพักกลางวัน เพราะเพิ่งได้รู้ผลโควตาที่ประกาศออกมาวันนี้ มีข่าวว่ามีคนติดมหาวิทยาลัยชื่อดังของภาคเหนือด้วย หนึ่งในนั้นมีชื่อลีโอติดคณะวิศวกรรมศาสตร์ สาขาวิศวกรรมโยธา แพร่สะพัดไปทั้งโรงเรียน แต่ทั้งสองเรียนอยู่คนละห้องเลยไม่รู้เรื่องการสมัครเรียนมหาวิทยาลัยของอีกฝ่าย

"แต่เราติดโควตาแล้วนะมีมี่ วิศวกรรมศาสตร์โยธา มหาลัย...น่ะ" เขาบอกข้อมูลแก่เธอและชื่อมหาวิทยาลัยชื่อดังของเชียงใหม่ สีหน้าแสดงความดีใจอย่างเห็นได้ชัดส่งยิ้มแก้มแทบปริด้วยความดีใจ

"จริงดิ...ดีใจด้วยนะ" เธอตะโกนออกมาแสดงความยินดีด้วย ลีโอกำลังจะขยับกายเข้าหาเธอกำลังจะอ้าปากคุยกันในประโยคต่อไป แต่เพื่อนเขาลากตัวไปเสียก่อน เขายกมือป้องปากพร้อมตะโกนบอก

"เย็นนี้โทรหานะ"

แล้วทั้งสองโบกมือและส่งยิ้มให้แก่กัน

มีมี่ลุ้นตัวโก่งตอนเข้าไปดูผลโอเน็ตและแกตแพต โดยที่ตอน Admission มีมี่ก็ลงคณะเดียวกับลีโอ ไม่ยอมเลือกคณะอื่นเลย ซึ่งจะทำให้เธอเสียโอกาสดี ๆ ไป แต่ด้วยความที่อยากเรียนคณะเดียวกันกับลีโอที่ได้โควตาไปก่อนหน้านั้นแล้ว จึงต้องทำแบบนี้

"กรี๊ด!!! เย้ ๆ ...มีมี่ติดคณะเดียวกันและสาขาเดียวกับลีโอด้วย...สุดยอดไปเลย ดีใจจริง ๆ โว้ย" สองคนโผเข้ากอดกันด้วยความดีใจ

ด้วยการเรียนของมีมี่ที่ไม่ขี้เหร่และติดท็อปของโรงเรียนเสมอ ทำให้เธอได้เข้าเรียนที่มหาวิทยาลัยชื่อดังของภาคเหนือ...เรื่องวุ่น ๆ กำลังจะเกิดขึ้นนับจากนี้แหละ

วันรับน้อง....

เมื่อฤดูกาลรับน้องมาถึง ซึ่งสองในนักศึกษาทั้งหมดนั้น เป็นคู่รักกัน

"เฮ้ย...ใครที่ยังไม่ได้แจ้งชื่อเข้าค่ายมาทางนี้เลยนะ" เสียงรุ่นพี่แว้ดมาแต่ไกล มีมี่ส่งยิ้มให้ลีโอ รอดูว่าลีโอจะไปค่ายไหน เพราะในการเข้ากลุ่มจะแยกเข้าแถวหญิงชาย ในคณะวิศวกรรมศาสตร์ที่มีมี่ได้เข้าเรียน มีผู้หญิงไม่ถึงยี่สิบคน

ลีโอพยายามยกนิ้วให้มีมี่ว่าเป็นกลุ่มที่สอง ซึ่งมีมี่ก็คอยดูสัญญาณที่ลีโอส่งให้ทางมือ ส่วนโทรศัพท์หรือเครื่องมือสื่อสารอื่น ๆ น่ะเหรอโดนรุ่นพี่ยึดทั้งหมด

สรุปแล้วมีมี่ก็ได้อยู่กลุ่มเดียวกับลีโอและเธอก็จับมือเพื่อนผู้หญิงอีกหนึ่งคนให้ไปด้วยกัน

"คืนนี้ต้องไปเจอกันก่อนนะ ที่...เวลาหนึ่งทุ่มตรง ถ้าใครไม่ไปก็ไม่ต้องไปค่าย" เสียงพี่ผู้ชายที่คุมทีมว้ากอยู่ ถ่ายทอดการนัดหมายในคืนนี้มา ลีโอส่งซิกมาทางมีมี่บอกไม่ให้มีมี่ไป รู้อยู่แล้วว่าคืนนี้พวกผู้ชายยิงยาว เพราะเป็นคืนวันศุกร์และไปออกค่ายวันจันทร์ ซึ่งพวกนี้ก็จะเมาปลิ้นกันแทบทุกคน จะมีทำอะไร ๆ กันในทางที่ผู้ชายทั้งแท่งเขาทำกันอีก

"หญิงแกไปไหม" เสียงมีมี่ถามหญิง เพื่อนคนใหม่ในสาขาที่เรียนด้วยกัน จากการที่ได้พูดคุยกันแล้วรู้สึกถูกชะตาอย่างบอกไม่ถูก เลยเกี่ยวก้อยเป็นเพื่อนสนิทตั้งแต่วันแรกที่เจอกัน

"พ่อเราไม่ให้ไปหรอก พี่เขาก็ขู่ไปงั้นแหละ แต่ฉันเตือนแกก่อนนะมี่ว่า แกไม่ต้องไป แล้วเราเจอกันวันจันทร์ทีเดียวนะแปดโมงเช้าหน้าตึก" เสียงหญิงบอกมีมี่ก่อนจะกลับบ้านเมื่อคุณพ่อขับรถมารับถึงคณะที่รับน้อง มีมี่พยายามมองหาลีโอ แต่เขาถูกรุ่นพี่ลากตัวไปไหนไม่รู้ตั้งแต่แยกแถว

เตี่ยเช่าคอนโดให้มีมี่เธอมาอยู่เดี่ยว ๆ เพราะเหตุผลไม่มีเพื่อนที่สนิทและใครที่ไว้ใจได้ที่จะมาอยู่ด้วย อีกอย่างส่วนใหญ่ก็อยู่หอหญิงหรือหอพักใน ซึ่งมีจำนวนจำกัดและพักบ้านญาติ

มีมี่นั่งดูนาฬิกาที่ผนังห้องพักบอกเวลายี่สิบนาฬิกา ที่ตอนนี้เธอดูกระสับกระส่ายเพราะเป็นห่วงลีโอ ไม่เห็นเขาโทรศัพท์เข้ามาหาเหมือนเช่นทุกวัน

'ไปไหนของเขานะ ปกติโทรศัพท์มาแล้ว' มีมี่บ่นกับตัวเองในใจ

"ติ๊ง ๆ” เสียงข้อความทางไลน์ในมือถือของมีมี่ดังขึ้น เธอจึงรีบเปิดข้อความอ่านหน้ารุ่นพี่ทีมว้ากของกลุ่มสองส่งรูปถ่ายมาเป็นกลุ่มและในรูปนั้นมีลีโอ ซึ่งโดนแต่งหน้าแต่งตาจนจำแทบไม่ได้ส่งมาให้ด้วย

"ลีโอ...โดนรุ่นพี่แกล้งแน่เลย" เธอรีบแต่งตัวและหยิบกระเป๋าสะพายขึ้นพาดบ่า ก่อนที่จะโบกตุ๊ก ๆ หน้าคอนโด ตรงไปยังร้านที่รุ่นพี่ได้นัดหมายไว้

"วี้ด...วิ้ว...ดูสิว่าใครมา โอ๊ย แม่ง...มันแน่ว่ะ เป็นผู้หญิงคนเดียวกล้ามากนะ...ไอ้น้องรัก" รุ่นพี่เอ่ยทักทายที่ล้วนแต่เป็นผู้ชายทั้งนั้น เดินเข้ากอดไหล่ตบหัว บ้างคนก็ลูบหลัง ลีโอซึ่งนั่งอยู่ไม่ไกลจากเธอรวมกับเพื่อนในรุ่นเดียวกัน มองมาเป็นตาเดียวกัน ลีโอหน้าแดงจัดด้วยความไม่พอใจที่รุ่นพี่ทำกับแฟนตนเองอย่างนั้น

"มี่มาทางนี้" เขาส่งเสียงดังเข้มเรียกเธอและเดินมาดึงข้อมือเธออย่างแรง ก่อนที่จะกระซิบข้างหูให้ได้ยินกันแค่สองคน

"มาทำอะไร" เขาต่อว่าเธอแสดงออกทางสีหน้าว่าไม่พอใจอย่างแรง

"ก็มี่เป็นห่วงลีโอ ไม่เห็นโทรหาเขาเลย" เธอกระซิบตอบ