บทที่ 79 ตอนที่ 79

จามีลตั้งหน้าตั้งตาสอดแทรกดุดัน มันนานเกินไปที่เขากับหล่อนห่างไกลกัน และเมื่อได้มีโอกาสได้ร่วมเสพสม เขาก็บรรเลงบทสวาทด้วยความเร่าร้อนดุดัน ราวกับคนอดอยากปากแห้งมานานแสนนาน กระแทกกระทั้นเข้าใส่ความคับแน่นอย่างตะกละตะลาม

“โอ้ว... โอ้ว... เราคิดถึงเจ้า... โอ้ว...”

อาการตอบสนองร้อนฉ่าของชมพูนุชยิ่งกระ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ