บทที่ 36 ผูกพันมั่นรัก บทที่ 2

เสียงนั้นยังก้องในมโนนึก และจบคำนั้นทองเรืองก็ถึงกับตีบตันเพราะที่สุภัทราพูดเป็นสิ่งที่นางไม่อาจปฏิเสธได้ว่าภูวนัยคือผู้ให้ความช่วยเหลือ ให้นางกับลูกสาวมาอาศัยในบ้าน

ส่งเสียให้มณิกาเรียนจบถึงชั้นมัธยมปลายเพราะในเวลานั้นทองเรืองลำบากมากและไม่มีเงินติดตัวเลยสักบาทก่อนได้รับความเมตตาให้ทำงานในบ้านเจ้า...