บทที่ 52 ผูกพันมั่นรัก บทที่ 18

“ที่ฉันมาที่นี่มันก็ต้องมีอะไรแน่ ๆ ตาทิวไม่กลับบ้านมาหลายวันแล้ว เมื่อวานฉันโทรหาก็ไม่ยอมรับสาย แค่อยากรู้ว่าเขามาที่นี่หรือเปล่า”

“พี่ทิว...เอ้อ...อ่า...”

“ผมอยู่นี่ครับแม่” เสียงทิวไผ่ดังขึ้นทำให้สุภัทราและวรินทรหันไปมองพร้อมกัน ร่างสูงสง่าเดินลงบันไดมาพร้อมอุ้มลูกสาวตัวน้อยใว้ในอ้อมแขน เขาก้าว...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ