บทที่ 87 ช่องทางของเจคอป

ฉันตวาดเรียกชื่อเขา เพราะเจคอปเหมือนคนเมาไวน์ เพราะเขาไม่ได้ฟังฉันเลย และฝ่ามือที่บี้บดยอดอกของฉันก็เลื่อนลงไปช่วยแหวกกลีบดอกไม้ออกจากกัน ใช้นิ้วที่ยังว่างเกลี่ยระรัวเร็วไปที่ยอดเกสรให้ฉันต้องดิ้นพล่าน ขาสั่นเข่าสั่นจนแทบฝืนคลานเข่าอยู่ไม่ไหว

“ไม่... ซี้ด... โอว... เจคอป... ซี้ด... เธอทำอะไรฉัน โอว...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ