บทที่ 26 19 คนสารเลว

ความเป็นจริงมันช่าง....

ฉันเกยทับอยู่บนตัวริกกี้ หน้าแนบกับแผ่นอกกว้างหอบหายใจระรวย หน้าอกริกกี้เองก็กระเพื่อมขึ้นลงอย่างเหน็ดเหนื่อยไม่แพ้กัน เสื้อที่เขาสวมเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อ เสียงเครื่องยนต์ดังฮือเบาๆ ย้ำเตือนว่าเวลายังคงเดินอยู่

หลังจากเสร็จกิจที่ถูกยัดเยียดให้ทำสติสตางค์ก็เริ่มกลับมา คว...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ