บทที่ 37 29 ไม่คิดจะเป็นของใคร

ฉันเดินเข้ามาในห้องโดยมีริกกี้ตามมาด้านหลัง รู้สึกไม่ปลอดภัยอย่างบอกไม่ถูก เหมือนมีสายตาจ้องจะงาบคออยู่ตลอดเวลา

“เงินล่ะ”

“ในห้องนอน”

ริกกี้พูดเสร็จก็เดินไปนั่งลงบนโซฟา หยิบรีโมตมาเปิดทีวีดูหน้าตาเฉย

“ไปเอามาสิ”

“เข้าไปเอาเอง”

“แล้วฉันจะรู้ไหมว่าวางอยู่ตรงไหน”

“อยู่ในลิ้นชักหัวเตียง”

ก็แ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ