บทที่ 48 36 ชิ้นส่วนจากอดีต

“นิ้ง....”

“หือ”

“ตื่น ถึงแล้ว”

“อ๊ะ!” ฉันสะดุ้งขึ้นจากเบาะที่ปรับเอนราบ เดี๋ยว.... เบาะนี่ปรับตั้งแต่เมื่อไหร่ทำไมฉันไม่เห็นรู้ตัว ฉันมองหน้ามองหลังอย่างงุนงงก่อนปะทะสายตาเข้ากับริกกี้ที่กำลังมองอยู่

หรือว่าเขา?

แต่ฉันก็ไม่ได้พูดออกไปเพราะครู่เดียวเท่านั้นก็ถูกสถานที่ตรงหน้าดึงดูดความสนใจไ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ