บทที่ 88 บทที่ 8 เขิน

บทที่ 8 เขิน

บดินทร์ใช้เสียงเชิงตกใจทำให้คนที่อยู่บริเวณนั้นหันมาสนใจเขา ขณะที่แป้งปั้นยืนก้มหน้าด้วยความเขิน ก่อนจะถือโอกาสที่บดินทร์หันไปมองคนอื่นวิ่งเข้ามาในโรงเรียน เธอยืนพิงเสาพลางยกมือขึ้นมาตีปากตัวเองเป็นการลงโทษอีกต่างหาก

"แป้งปั้น เธอมันบ้าไปแล้ว ไปหอมแก้มพี่เขาแบบนั้นได้ยังไงกัน ยัยบ้าๆๆ"...