บทที่ 2 ผู้หญิงหิวเงิน

พายัพมองอรินดาที่เปลี่ยนไปกลายเป็นผู้หญิงหิวเงินเหมือนที่พ่อแม่และญาติของเขาพูดว่าอรินดาตั้งใจจับเขาเพราะมีเงินมากกว่าจะรักเขาจริง “ไปสิจะได้จบกัน” พายัพพูดจบก็เดินเข้าไปในห้องก่อน

อรินดาเดินตามหลังสามีด้วยสีหน้าเรียบเฉยตอนนี้เธอหมดเวลาเสียใจแล้วหลังจากนี้เธอต้องมีชีวิตที่ดีมีความสุขให้ได้และลืมเรื่องราวทั้งหมดไปซะทิ้งทุกอย่างไว้เบื้องหลังและไปเริ่มต้นชีวิตใหม่ในที่ไม่มีใครรู้จักเธอนอกจากเพื่อนสนิทสองสามคนและพวกเขายังไม่รู้เรื่องเธอจะหย่ากับสามี

หลังจากเซ็นใบหย่าแล้วอรินดาก็เดินออกไปจากห้องเป็นคนแรกส่วนที่เหลือก็ไม่รู้ว่าเขาทำอะไรกันเพราะตอนนี้กลายเป็นอดีตไปแล้วจึงกลับบ้านเพราะเธอได้คิดและวางแผนไว้ตั้งแต่เมื่อคืนแล้วว่าจะขายบ้านแล้วย้ายไปอยู่กรุงเทพยังไงเธอก็มีเพื่อนอยู่ที่นั่นก่อนจะแวะเอาเช็คไปขึ้นเงินอย่างน้อยเธอก็ไม่ลำบากเพราะจำนวนเงินในบัญชีของเธอมากพอจะทำให้มีชีวิตเธอไม่ลำบาก

เวลาผ่านไป6ปี

หลังจากอรินดาสาวใต้ตาคมผมยาวสวยน่ารักและมองไม่เบื่อเธอเป็นสาวร่างเล็กสูงแค่ร้อยหกสิบห้าอิ่มมีน้ำมีนวลสัดส่วนทรวดทรงองค์เอวอรชรอ้อนแอ้นหย่ากับอดีตสามีแล้วหญิงสาวก็ประกาศขายบ้านเรือนหอและบ้านเดิมก็ปล่อยให้ครูในโรงเรียนเดียวกับพ่อแม่เช่าจะปล่อยทิ้งไว้มันก็จะทรุดโทรมและรกร้างเพราะเธอไม่คิดจะอยู่ในตอนนี้แต่ชีวิตบั้นปลายนั้นไม่แน่ จากนั้นก็เดินทางเข้ากรุงเทพเพื่อเริ่มต้นชีวิตใหม่แล้วซื้อคอนโดอยู่กลางกรุงเทพที่การเดินทางสะดวกเพราะอยู่คนเดียวและไม่รู้ว่าตัวเองท้องแต่พอรู้ก็ไม่คิดจะบอกอดีตสามีเพราะเธอสามารถเลี้ยงดูลูกคนเดียวได้

“น้องอินตื่นได้แล้วครับลูก” อรินดาปลุกลูกชายตัวน้อยที่นอนหลับก้นชี้โด่งแล้วอดขำไม่ได้

“วันนี้อินไม่สบายไม่ไปโรงเรียนได้มั้ยค้าบมามี้” เสียงเล็กตอบอู้อี้แล้วมุดตัวไปในผ้าห่ม

“ไม่ได้ครับลูก น้องอินไปโรงเรียนอีกหนึ่งวันแล้วพรุ่งนี้ก็เป็นวันหยุดแล้วครับ”

“อินอยากไปเที่ยวสวนสัตว์” คนเป็นลูกต่อรองกับแม่เพราะเพื่อนๆคุยให้ฟังว่าวันหยุดที่ผ่านมาพ่อแม่พาไปเที่ยวสวนสัตว์มาสนุกมากก็อยากไปเที่ยวบ้าง

“งั้นไปโรงเรียนก่อนครับ พรุ่งนี้เราจะไปเที่ยวกันโอเคมั้ยไม่งั้นวันนี้มามี้จะไปทำงานสายแน่ๆ” อรินดาพูดกับลูกชายอย่างอ่อนโยนและเธอพยายามเติมให้ลูกชายทุกอย่างทำหน้าทั้งพ่อและแม่ให้อย่างเต็มที่และโชคดีที่โรงเรียนอนุบาลของลูกชายเป็นโรงเรียนสองภาษาและมีนักเรียนทั้งชาวไทยและชาวต่างชาติที่พ่อแม่มาทำงานในเมืองไทยและค่าแรงก็แพงเอาเรื่องและเธอวางแผนเรื่องการศึกษาของลูกชายจนจบมหาวิทยาลัยไว้เรียบร้อยและรอให้ลูกชายเข้าเรียนระดับมัธยมก่อนเธออาจจะมองหาบ้านหลังเล็กๆอยู่ดับลูกชาย

“มามี้พูดจริงนะครับ” อินทัชลุกขึ้นถามแม่ด้วยความดีใจที่จะได้ไปเที่ยว

“จริงสิครับ เดี๋ยวเราชวนน้าบุษไปด้วยดีมั้ยครับ”

“ดีแน่นอนค้าบมามี้ งั้นอินไปอาบน้ำก่อนนะค้าบ พี่พันค้าบอินจะอาบน้ำไปโรงเรียนแล้วค้าบ” น้องอินเรียกหาพี่เลี้ยงสาวที่เลี้ยงมาตั้งแต่เด็กและเป็นเหมือนญาติของอรินดาเพราะเธอรู้จักกับพันนีเด็กกำพร้าพ่อแม่เลิกกันและอยู่กับปู่ย่าพอปู่ย่าเสียชีวิตก็ถูป้าสะใภ้กับลูกกดขี่ข่มเหงและที่เธอช่วยก็เพราะว่าเพื่อนลูกชายของป้าจะข่มขืนพันนีก็หนีกระเซอะกระเซิงมาหลบหลังรถเธอแล้วเธอก็พาไปแจ้งความแต่สุดท้ายก็ยอมความเพราะพันนีไม่ได้เสียหายแล้วถูกป้าไล่ออกจากบ้านเธอจึงรับมาอยู่ด้วยกันจนถึงทุกวันนี้และยังช่วยเหลือส่งเสียให้เรียนภาคค่ำจนตอนนี้พันนีใกล้เรียนจบมหาวิทยาลัยแล้ว

อรินดามองตามหลังลูกชายเข้าห้องน้ำแล้วยิ้มก่อนจะเดินออกไปบอกพันนีให้มาช่วยอาบน้ำให้เจ้าตัวแสบของเธอแล้วตัวเองก็ไปเตรียมอาหารเช้าให้ทุกคนและช่วงกลางวันหลังจากส่งลูกชายไปโรงเรียนแล้วพันนีก็ไปทำงานพิเศษในร้านกาแฟของบุษบาที่อยู่ห่างจากโรงเรียนของน้องอินแค่หนึ่งป้ายรถเมล์และเป็นร้านกาแฟเพื่อนของอรินดาที่เปิดในย่านโรงเรียนเอกชนชื่อดังและขายดีมากเพราะพ่อแม่ของนักเรียนมักจะไปนั่งดื่มกาแฟทานขนมนมเนยรอรับลูกๆของตัวเองและเลิกงานเวลาสิบสี่นาฬิกาครึ่งเพื่อไปรับน้องอิน

วันหยุดถัดมา

อรินดากับลูกชายพร้อมด้วยพี่เลี้ยงและบุษบาก็พากันไปเที่ยวสวยสัตว์ตามที่น้องอินขอให้แม่พาไปแล้วเด็กน้อยก็ชอบมากพูดไม่หยุดปากก่อนจะแวะทานอาหารกลางวันเมื่ออิ่มแล้วน้องอินก็ไปวิ่งเล่นกับเด็กๆที่พ่อแม่พามาเที่ยวและแวะทานอาหารที่ร้านอาหารในสวนสัตว์มีสนามหญ้าและของเด็กเล่นในร่มให้เด็กๆส่งเสียดังเจี๊ยวจ๊าวแต่ไม่มีใครรำคาญทุกคนมีแต่รอยยิ้มและเสียงหัวเราะ

“แกสนใจจะเปลี่ยนงานหรือเปล่าอิ๋น” บุษบาสาวหมวยลูกผสมจีนกับอีสานฐานะดีมีอันจะกินทั้งสองเจอกันตอนเรียนมหาวิทยาลัยและคบหากันมาจนถึงทุกวันนี้ก็สิบปีแล้วและยังมีเพื่อนอีกสองคนที่สนิทกันและอยู่กลุ่มเดียวกันและรู้เรื่องของอรินดาดีที่สุด

“ที่ไหนอ่ะแก แล้วงานอะไร” ตอนนี้เธอทำหน้าที่ผู้ช่วยเลขาของบริษัทใหญ่ทั้งที่จบการตลาดทำหน้าที่วางแผนกลยุทธ์ทางการตลาดแต่ถูกเจ้านายเสนอให้มาเป็นผู้ช่วยเพราะมีปฏิญาณไหวพริบดีและเก่งภาษาซึ่งเธอพูดได้สามภาษาคืออังกฤษ จีน ญี่ปุ่น เพราะความชอบ

“บริษัทของพี่ชงโคน่ะสิ ตอนนี้แฟนนางจะไปทำงานที่เยอรมันแล้วนางต้องไปด้วยเพราะกลัวสามีของนางมีกิ๊กกั๊กน่ะ เจ้านายก็เลยให้หาเลขาคนใหม่ให้และเทรนงานให้ก่อนจะลาออก ฉันก็นึกถึงแกก็เลยมาถามก่อนที่พี่ชงโคจะติดป้ายประกาศรับสมัครน่ะ”

“ใช้เส้นสายจะดีเหรอแก ฉันกลัวจะทำให้พี่ชงโคสียชื่อน่ะสิ” อรินดาตอบเพื่อนเพราะเธอไม่ได้จบสายตรงแค่จับพลัดจับพลูมีเจ้านายใจดีส่งเสริมเท่านั้น