บทที่ 29 น่าเอ็นดู

สองแม่ลูกลงจากรถไฟฟ้าแล้วอรินดาก็สงสารลูกชายที่เหงื่อซึมแก้มแดงเรื่อจึงเรียกรถแท็กซี่ให้ไปส่งแม้ระยะทางจะใกล้แต่เธอก็ให้ค่าโดยสารเขามากกว่ามิตเตอร์ พอถึงบริษัทก็พาลูกชายขึ้นลิฟต์ไปที่ทำงานไม่ได้สนใจสายตาของประชาสัมพันธ์สาวที่สอดรู้เรื่องของเธอ

“ก๊อกๆๆ..”

“อิ๋นเองค่ะคุณพู่”

“เชิญค่ะ น้องอินล่ะคะ” พัช...