บทที่ 4 บทที่ 3 ว่าด้วยเรื่องแต่งงาน

เช้าวันต่อมาฟินิกซ์ คุณพ่อและคุณแม่ของเขาเดินทางไปที่บ้านของฟีน่าในเช้าตรู่ และคนที่ตื่นเต้นที่สุดไม่ใช่ใครที่ไหนลูกชายตัวดีนั่นเอง

"อะไรจะขนาดนั้นเราอยากแต่งงานมากเลยเหรอ"

"มันก็แน่นอนอยู่แล้วครับใครก็อยากแต่งงานกับคนที่ตัวเองรักทั้งนั้น"

หมอฟินิกซ์ยิ้มกว้างออกมาก่อนจะนอนพิงแผ่นหลังกับโซฟาหลับตาลงอย่างเคลิ้มจินตนาการถึงงานแต่งงานและการใช้ชีวิตอย่างมีความสุขกับผู้หญิงที่เขารัก และภายในหนึ่งปีนี้เขาจะทำให้เธอรักและอยากอยู่ด้วยกัน จะทำให้เธอท้องจนไม่สามารถไปไหนจากเขาได้อีก

และเมื่อมาถึงที่บ้านผู้ใหญ่ก็เข้าไปคุยกันในห้องรับของแขกส่วนเด็กๆได้ออกมาคุยกันข้างนอกห้องไม่ได้เข้าไปคุยด้วย

"มึงเปลี่ยนใจได้นะเว้ย พี่กูไม่เหมาะกับมึงหรือกับใครเธอควรอยู่คนเดียว"

ฟีลิกซ์เอ่ยออกมาตามตรง ไม่ใช่ว่าเขาไม่อยากให้เพื่อนคบกับพี่สาวแต่รายนี้เอาแต่ใจตัวเองจนเกินไปและไม่ค่อยฟังใครด้วย ฟินิกซ์เป็นผู้ชายนิสัยดีมากและเป็นคนที่ควรจะได้เจอคนที่ดีกว่าซึ่งไม่ใช่พี่สาวของเขา

"กูรักของกูอ่ะให้ทำไง"

"เออตามใจแล้วกันเตือนแล้วนะ"

"ขอบใจที่เตือนแต่กูจัดการได้เรื่องนี้ เราตกลงกันไว้หนึ่งปีและถ้ากูทำให้ฟีน่ารักไม่ได้จริงๆก็คงต้องปล่อยไปตามทาง"

เขาเอ่ยออกมาเช่นคนมองโลกแห่งความเป็นจริง ไม่ใช่เขาโลกสวยจนไม่มองอะไรแต่ด้วยเขายังมองเห็นความหวังในการเอาชนะใจเธอถึงได้ทำแบบนี้ เชื่อสิว่าเธอรักเขาได้และทุกวันนี้ไม่ใช่ว่าไม่ยอมอะไรเลยเธอเองก็ยังน่ารักสำหรับเขาเสมอ

"มึงอ่ะดื้อเกินไปจะเอาให้ได้ เดี๋ยวดูนะยัยพี่สาวตัวแสบจะแผลงฤทธิ์เดชใส่ ถึงตอนนั้นมึงอย่าร้องหาคนช่วยแล้วกันกูไม่ช่วยโว๊ย ไปละทำงานดีกว่าขี้เกียจรับรู้เรื่องของผัวเมีย"

ฟีลิกซ์รีบเดินออกไปจากตรงนั้นไม่อยากรับรู้เรื่องของเพื่อนสนิทและพี่สาวอีก เดี๋ยวจะต้องเกิดเรื่องวุ่นวายและตัวของฟีน่าเองยอมแต่งง่ายๆมันไม่ใช่เรื่องดีหรอก

ฟินิกซ์ถอนหายใจออกมาเล็กน้อยมองไปโดยรอบก่อนจะยิ้มออกมาเมื่อเจอกับฟีน่าที่แต่งตัวสวยถือกระเป๋าแบรนด์เนมลงมาจากชั้นบน

"ฟีน่า..."

"นายมาทำไรอ่ะ"

เธอเอ่ยถามก่อนจะเดินมายืนอยู่ตรงหน้าชายหนุ่ม เขาลูบผมหญิงสาวมองสำรวจทั่วตัวก่อนจะดึงเสื้อขึ้นเล็กน้อยเพราะเนินอกของเธอมันโผล่ออกมาเยอะไปหน่อยจนเขาไม่ค่อยชอบใจเท่าไหร่

"แต่งตัวโป๊นะไม่ชอบ"

"มันโป๊ตรงไหนใส่สายเดี่ยวมันก็ประมาณนี้ป่ะ หลีกไปจะไปเที่ยวกับเพื่อน"

"ไม่ไปได้มั้ยวันนี้พ่อกับแม่มาคุยเรื่องแต่งงาน กะว่าคุยเสร็จจะพาไปซื้อแหวนแต่งงาน ให้เลือกเองจะได้รู้ว่าชอบแบบไหน"

เขาเอ่ยออกมาเสียงอ่อนโยนลูบแก้มหญิงสาวก่อนจะดึงเธอเข้ามาสวมกอดแนบอก ฟีน่าเงยหน้ามองเขาก่อนจะยิ่งเงียบไปสักพักแล้วเอ่ยถาม

"ทำไมมาคุยเร็วจัง"

"จะได้รีบแต่งงานกันไง"

"แล้วแหวนเนี่ยซื้อแบบเพชรเม็ดใหญ่ได้ป่ะ เอาสักสิบกะรัตได้ป่ะ"

เธอยิ้มมุมปากออกมาอย่างเจ้าเล่ห์ จัดหนักจัดเต็มต้อนรับว่าที่สามีของเธอในอนาคต คิดจะเป็นสามีของฟีน่าคนนี้ต้องอดทนและเงินต้องถึงด้วย ตัวเธอเองพ่อแม่รวยไม่ลำบากอะไรหรอกไม่ได้ต้องการเงินจากผู้ชายแต่คนนี้กรณีพิเศษเธอจะหลอกล่อเขาจนหมดตัวเลยคอยดู

"เยอะกว่านั้นก็ได้ผมรวยนะเผื่อไม่รู้"

เขาอมยิ้มเล็กน้อยก่อนจะผละออกกุมมือหญิงสาวและพาเดินเข้าไปในห้องรับรองที่มีผู้ใหญ่นั่งคุยกันอยู่ ฟีน่าเจอหมอวีและแพรหวานก็ยิ้มออกมาก่อนจะยกมือทักทายผู้ใหญ่

"สวัสดีค่ะพ่อหมอวี แม่แพรมากันแต่เช้าเลย"

"มานั่งตรงนี้สิลูกมาคุยกันก่อน"

หมอวีเรียกว่าที่ลูกสะใภ้ในอนาคตไปนั่งด้วยกันตรงโซฟา ฟีน่าเดินเข้าไปตามที่เขาเชิญชวนมองทั้งสี่คนสลับกันก่อนจะเอ่ยถามด้วยความสงสัย

"คุยอะไรกันอยู่เหรอคะ"

"เรื่องแต่งงานของเรากับน้องไง พ่อว่าแต่งเร็วที่สุดเลยมั้ยเดี๋ยวให้แม่เค้าไปหาฤกษ์มา"

"รีบไปไหนคะดูทุกคนอยากให้หนูแต่งงานนะ ทำไมเหรอคะมีอะไรรึเปล่า"

ผู้ใหญ่ทั้งสี่คนส่ายหน้าปฏิเสธ ความจริงก็ไม่ได้มีปัญหาอะไรแค่อยากให้รีบแต่งเพราะคนที่เร่าเร้าคือฝ่ายชายเสียมากกว่า

"ไม่ต้องถามเยอะหรอกน่าแต่งเร็วๆแหละดี คนบางคนจะได้เลิกเที่ยวบ้าง"

"แต่งงานก็จะเที่ยวจ้ะ ห้ามได้เหรอไง"

ฟีน่าหันไปมองชายหนุ่มอย่างท้าทาย ฟินิกซ์ยิ้มมุมปากออกมาเล็กน้อยก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าเขาเองจะห้ามเธอได้รึเปล่าและเธอเองจะดื้อกับเขาได้นานขนาดไหน

"โอเค... งั้นผมฝากเรื่องฤกษ์งานแต่งด้วยนะครับ เดี๋ยวผมจะพาฟีน่าออกไปข้างนอก เดี๋ยวแวะไปเลือกแหวนแต่งงานด้วยครับ"

"ไปเถอะลูกพาพี่ไปพักผ่อน เราก็เบาๆบ้างจะแต่งงานมีสามีแล้วใช้ชีวิตให้เหมือนคนปกติหน่อย เรื่องแหวนแต่งงานก็เอาพอเป็นพิธีนะเข้าใจมั้ยฟีน่า"

คนเป็นพ่อเอ่ยเตือนลูกสาว เขากลัวเหลือเกินว่าจอมแสบจะทำให้ทุกอย่างพังและเธอเองจะมานั่งเสียใจอยู่ภายหลัง ฟินิกซ์ดูรักและห่วงใยลูกสาวของเขามากในขณะที่อีกคนดื้อด้านไม่ฟังใครแถมยังขยันทำให้น้องเสียใจกับการกระทำของตัวเองอีก

"หนูจะแต่งงานทั้งทีจะให้ใส่แหวนเม็ดเล็กเหรอคะ เสียหน้าฟินิกซ์เค้าหมดเนาะตัวเอง"

หญิงสาวหันไปยิ้มให้ชายหนุ่ม เขาไม่ได้ว่าอะไรและไม่ได้ซีเรียสเรื่องการจ่ายเงินกับการแต่งงานในครั้งนี้ ลูกคนเดียวไม่มีพี่น้องธุรกิจของพ่อแม่ก็คือโรงพยาบาลแถมยังมีหลายสาขา เงินแค่นั้นไม่ทำให้เขาลำบากหรอก

"ไม่เป็นไรหรอกฟีฟ่า หมอฟินิกซ์เค้ามีเงินเยอะจะเปย์ว่าที่ภรรยาบ้างไม่เสียหายอะไรหรอก"

"ผมแค่ไม่อยากให้มันเป็นเรื่องธุรกิจ การแต่งงานไม่จำเป็นต้องเอาจากอีกฝ่ายเยอะแยะ แค่เด็กรักกันมีความสุขกับการอยู่ด้วยกันก็พอแล้ว"

"คิดเยอะไปแล้วฟีฟ่า เรื่องนี้ต้องคุยกันอีกละยาวแน่ สินสอดทุกอย่างต้องรับไว้ทางเรายินดีให้ จะแต่งงานให้สะใภ้เข้าบ้านก็ต้องสมเกียรติสิ ลูกสองคนไปเถอะเดี๋ยวทางนี้พ่อกับแม่เราจะคุยกันเอง"

"ครับแม่"

ฟินิกซ์ยิ้มออกมาก่อนจะยื่นมือไปตรงหน้าหญิงสาว ฟีน่าลุกขึ้นจับมือของเขาไว้ก่อนจะเดินออกไปพร้อมกัน เขาพาหญิงสาวไปขึ้นรถสปอร์ตคันใหม่ที่เพิ่งถอยมาสองวันก่อน

"ซื้อรถใหม่อีกแล้ว"

"ให้ฟีน่าเป็นของขวัญวันเกิด"

หญิงสาวมองชายหนุ่มอย่างพูดไม่ออกไม่คิดว่าเขาจะซื้อรถให้เธอและราคาไม่ใช่น้อยๆ รถคันนี้ไม่ต่ำกว่ายี่สิบล้านซึ่งเธอไม่เคยรู้เลยว่าหมอนี่มันร่ำรวยขนาดไหนถึงได้ใช้เงินโดยไม่สะทกสะท้าน

"ห๊ะ! ของขวัญวันเกิด"

"อืม... พรุ่งนี้ใช่มั้ย"

"อือ ขอบคุณนะแต่มันแพงไปมั้ย"

"สำหรับเมียของฟินิกซ์ไม่มีคำว่าแพง"

เขายิ้มมุมปากออกมาเล็กน้อยก่อนจะขยับใบหน้าเข้าไปใกล้หญิงสาวพร้อมกับยื่นกุญแจรถไปให้ เธอรับไว้ด้วยความตื่นเต้นยังตกใจไม่หายที่อยู่ๆก็ได้รถเป็นของขวัญวันเกิดและแพงกว่ารถที่เธอใช้อยู่ด้วย

"ขอรางวัลหน่อยสิ รางวัลหมอสายเปย์"

"จะเอาอะไรเล่า"

"จูบ..."

พูดจบเขาก็ขยับริมฝีปากหยักได้รูปทาบทับริมฝีปากสวยอย่างแผ่วเบา ลิ้นร้อนสอดเข้าไปชิมความหวานของหญิงสาวตรงหน้าก่อนจะผละออกแล้วยิ้มออกมาอย่างเจ้าเล่ห์

"นะ...นาย"

"ไปซื้อแหวนกันจะเอาแพงกว่ารถก็ได้นะแต่ว่าต้องให้รางวัลมากกว่าจูบ..."

"อะ...ไอ้หมอบ้า งั้นฉันไม่ซื้อแล้ว"

เธอเอ่ยออกมาเสียงสั่นใบหน้าสวยแดงก่ำด้วยความเขินอาย ไม่ได้สิเธอจะมาใจสั่นหวั่นไหวกับเขาไม่ได้และต้องไม่ลืมว่าการลงโทษสามีของฟีน่ายังต้องเกิดขึ้น

"ซื้อเถอะอยากเอามากกว่าจูบ"

"เอาอะไร!"

"คิดเองสิ"

ชายหนุ่มยิ้มออกมาอย่างเจ้าเล่ห์ก่อนจะดันตัวเธอให้ขึ้นไปนั่งในรถ ชายหนุ่มแย่งกุญแจในมือมาขับก่อนจะสอนหญิงสาวใช้งานรถในเบื้องต้น

"เดี๋ยวสอนใช้รถนะ"

"ขอขับได้มั้ย"

"ไม่ได้ฟีน่าชอบขับรถเร็วมันอันตราย"

"แล้วจะซื้อให้เพื่อ ไอ้หมอบ้า"