บทที่ 6 บทที่ 5 แม่บ้านแม่เรือน

เขาพาหญิงสาวมาส่งที่บ้านในเวลาต่อมา ถือของหลายถุงเดินเข้าไปส่งข้างในยื่นกุญแจรถคืนไปให้ก่อนจะวางของทุกอย่างลงบนโซฟาในห้องนอนของหญิงสาว

"พักผ่อนนะห้ามออกไปไหน พรุ่งนี้จะมารับเอง"

"รู้แล้วน่า เพิ่งหายปวดท้องคงไม่ไปไหนหรอก"

"ก็ดี ชอบนักนะดื่มแอลกอฮอล์เนี่ย อยากเป็นยัยขี้เมาเหรอไง"

เขาบ่นออกมาก่อนจะส่งกล่องของมีค่าทั้งหมดไปให้หญิงสาวเก็บไว้ หยิบกล่องแหวนขึ้นมาเปิดออกหยิบแหวนสวมให้ฟีน่าบนนิ้วนางข้างซ้ายก่อนจะยิ้มออกมาอย่างพอใจ

"ถ้าวันไหนไม่เห็นแหวนอยู่บนนิ้วมือฟีน่าจะโดนลงโทษรู้ใช่มั้ย"

"จะมาลงโทษอะไรไม่ทราบนายมีสิทธิ์อะไร"

"สิทธิ์ของความเป็นผัว..."

หญิงสาวทุบหน้าอกชายหนุ่มอย่างหมั่นไส้ก่อนจะเก็บกล่องตุ้มหูเอาไว้ในตู้เซฟบนหัวเตียง ฟินิกซ์ขยับเข้าไปใกล้หญิงสาวก่อนจะสวมกอดจากทางด้านหลัง

"ผมกลับก่อนนะ"

"อืม ขับรถดีๆแล้วกันไม่ส่งนะอยากนอน"

"พักผ่อนเถอะกินยาด้วย"

เขาขโมยหอมแก้มหญิงสาวก่อนจะรีบเดินออกไปพร้อมกับรอยยิ้มอารมณ์ดี ฟีน่าเบะปากใส่ชายหนุ่มก่อนจะมองแหวนบนนิ้วเรียวสวยด้วยความรู้สึกแปลกกับตัวเอง

"นี่ฉันจะมีสามีแล้วเหรอ... แถมยังเด็กด้วย"

เธอถอนหายใจออกมาเล็กน้อยก่อนจะเดินเข้าไปในห้องน้ำ เหมือนกับเอาตัวเองไปอยู่ในคุกยังไงอย่างงั้นและรู้สึกว่าตัวเองพลาดที่เข้าไปเล่นกับไฟอย่างเช่นหมอหมอฟินิกซ์ เห็นเด็กแบบนั้นเขามีลวดลายในการเตาะเธอไม่น้อย แต่ก็นั่นแหละเธอไม่หลงกลหรอก

ทางด้านของฟินิกซ์เขาเดินลงมาชั้นล่างก็เข้าไปในห้องครัวคุยกับป้าแม่บ้านเรื่องอาหารการกินของฟีน่า และโชคดีที่อาแพรหวานอยู่ด้วยพอดี

"อาแพรอยู่ที่นี่พอดี"

"ว่าไงลูกฟินิกซ์มีอะไรรึเปล่า"

"อาแพรช่วยจัดผลไม้ให้ฟีน่าด้วยนะครับ แอปเปิ้ล มะละกอ กล้วย แล้วก็อาหารไม่กินรสจัดนะครับปวดท้องอยู่"

แม่บ้านและนายหญิงของบ้านยิ้มกว้างออกมาทันที มีว่าที่สามีเป็นหมอมันดีแบบนี้นี่เองดูแลอาหารหารกินทำให้ทุกอย่างจนน่าอิจฉาเลย

"โธ่ลูกยังมีใจเป็นห่วงอีก"

"ไม่ได้ครับไม่งั้นไม่หายสักที ไปโรงพยาบาลบ่อยมากเหมือนเป็นบ้านหลังที่สองแล้วครับ เดี๋ยวปวดหัว เดี๋ยวปวดท้อง ฝากด้วยนะครับผมต้องกลับก่อน"

"จ้ะไปเถอะพรุ่งนี้วันเกิดฟีน่านัดกันรึเปล่า"

"นัดครับไปฉลองกับพวกไอ้แสบที่ร้านอาวายครับ"

แพรหวานพยักหน้าเล็กน้อยอย่างเข้าใจและรับทราบในสิ่งที่เขาบอก ส่วนพวกเธอไม่นิยมจัดงานวันเกิดให้ลูกเพราะเด็กคงอยากไปสนุกข้างนอกมากกว่า ก็เลยให้ของขวัญวันเกิดเท่านั้นและปล่อยให้ไปเจอบรรดาลูกๆคนสนิทกันเอง

"ไปเถอะเปิดหูเปิดตาบ้าง เราอ่ะอยู่แต่โรงพยาบาล"

"ครับอา งั้นผมกลับก่อนนะครับ ผมกลับนะครับคุณป้าคนสวย"

เขายกมือไหว้แพรหวานและป้าแม่บ้านคนอื่นด้วยความนอบน้อม ฟินิกซ์เป็นลูกรักของบ้านก็ว่าได้เพราะเขาเองเป็นคนน่ารักและไม่ถือตัว มารยาทดีและมีน้ำใจมากสามารถเอาชนะใจคนในบ้านได้ทุกคน

"ว่าที่ลูกเขยบ้านนี้น่ารักนะคะคุณแพร"

"โชคดีของยัยฟีน่าเค้าแหละ แต่คงเป็นโชคร้ายของตาฟินิกซ์ที่เจอยัยแสบของบ้าน"

"เฮ้อ!"

ทุกคนมองหน้ากันอย่างท้อใจอดสงสารชายหนุ่มไม่ได้จริงๆ แต่เธอคิดว่าความดีของเขาจะสามารถเอาชนะใจลูกสาวของเธอได้ไม่ยาก เพราะฉะนั้นรอดูไปก่อนแล้วกัน

วันต่อมา...

หมอฟินิกซ์ยกหูโทรศัพท์กดโทรไปหาน้องชายตัวแสบฝากวานให้จัดงานวันเกิดให้พี่สาวจอมแสบสักหน่อย วชิลูกชายคนเดียวของวายและพีพี คุณพ่อของเขาสั่งให้มาช่วยงานที่ร้านเพราะปล่อยให้ว่างทีไรต่อยตีกับคนอื่นไปทั่วจนคนเป็นพ่อเหนื่อยใจมาก

"พี่ฟินิกซ์จะเอาแบบไหนดีครับ ปาร์ตี้แบบมีสาวมาเอนเตอร์เทนดีป่ะ"

(สนองตัณหาตัวเองอีกล่ะ)

"ฮ่าๆๆ มันก็ต้องมีบ้างสิครับ เราเป็นผู้ชายพ่อสอนว่าการบริหารเสน่ห์เป็นเรื่องปกติครับ"

ฟินิกซ์ส่ายหน้ายิ้มๆไม่เสนอความคิดเห็นอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้ เขาเกิดก่อนเด็กพวกนี้และเกินวัยที่จะมาสนับสนุนอะไรแบบนี้แล้ว อายุเราค่อนข้างห่างกันหลายปีเขาเป็นเพียงแค่ที่ปรึกษาเท่านั้น

(จัดการให้พี่ด้วยล่ะ เค้กเดี๋ยวโรงแรมไปส่งให้เย็นๆเราเตรียมเครื่องดื่มกับอาหารก็พอ)

"ได้เลยครับผมจัดการให้"

(ขอบคุณมากนะวชิ ค่าใช้จ่ายพี่จ่ายเองลงบิลไว้ได้เลย)

"รับทราบครับ"

ฟินิกซ์กดวางสายก่อนจะเดินเข้าห้องตรวจไปทำหน้าที่ของตัวเอง ส่วนฟีน่าถูกคุณแม่ปลุกขึ้นมาตั้งแต่เช้า บังคับให้มาทำอาหารและเอาไปส่งให้ว่าที่สามีที่โรงพยาบาล

"แม่หนูง่วงค่ะ วันนี้วันหยุดหนูควรได้นอนพักค่ะ"

"หัดเป็นแม่บ้านแม่เรือนบ้างลูก ทำกับข้าวให้สามีในอนาคตดูแลปรนนิบัติเขาในช่วงที่เขาออกไปทำงานกลับมาเหนื่อยๆ"

"โอ๊ยยยย แม่บ้านก็มีค่ะหนูจะทำทำไมอ่ะ อาหารก็มีคนทำนี่เอาตัวเองมาลำบากชัดๆ จะมีผัวทั้งทีหนูต้องลำบากขนาดนี้เลยเหรอคะ"

หญิงสาวใบหน้างอง้ำนั่งหั่นผักอยู่ที่โต๊ะ ถึงปากจะบ่นแต่ก็ยอมทำเพราะเธอกลัวแม่ดุ เห็นแบบนี้เธอรักและแคร์คุณแม่มาก ส่วนคุณพ่อเธอชอบงอนให้ท่านเอาใจมากกว่า

"ฟีน่าบ่นอีกแล้วนะ รีบทำจะได้เอาไปส่งให้ฟินิกซ์ที่โรงพยาบาล"

"วันนี้วันเกิดหนูนะแม่"

"นั่นแหละรีบไปหาว่าที่สามีไปกินข้าวด้วยกันสิ เค้าคงดีใจที่หนูไปหา"

ฟีน่าทำหน้าเซ็งๆหั่นผักที่โต๊ะก่อนจะหั่นเนื้อปลาต่อขี้เกียจฟังคุณแม่บ่นอีก และไม่นานเธอก็ลุกขึ้นยืนเดินไปหน้าเตาทำอาหารตามที่คุณแม่สอนก่อนจะตักใส่กล่องข้าวและมีผลไม้เต็มกล่อง ไหนจะน้ำผลไม้อีก

"เอาสตรอว์เบอร์รี่ใส่เยอะๆสิคะป้า ฟินิกซ์ชอบกินนะ"

"รู้ใจกันด้วย"

และเมื่อถึงแซวแบบนั้นเธอก็ทำหน้าตึงก่อนจะรีบหาเรื่องแก้ตัวไม่ให้คนอื่นเข้าใจผิด

"มะ...ไม่รู้ค่ะ หนูก็พูดไปเรื่อย"

"ไม่ต้องไปแซวเค้าหรอกค่ะป้า รายนี้เค้าขี้อาย"

"แม่อ่ะ!"

ฟีน่าฟึดฟัดอย่างขัดใจก่อนจะเดินถือกล่องข้าวและแก้วน้ำติดมือไปด้วย เธอกดเปิดรถหรูที่ชายหนุ่มซื้อให้เป็นของขวัญวันเกิดเก็บกล่องข้าวและแก้วไว้ก่อนจะหันไปหาคุณพ่อที่เดินเข้ามาหา

"เอารถฟินิกซ์มาขับเหรอลูก"

"รถของหนูค่ะฟินิกซ์ให้เป็นของขวัญวันเกิดปีนี้ สวยมั้ยคะ"

"ห๊ะ... ซื้อรถให้เลยเหรอ คันนี้แพงมากเลยนะลูก"

ฟีฟ่ามองอย่างตกใจไม่คิดว่าลูกชายเพื่อนจะสปอร์ตใจดีซื้อของแพงขนาดนี้ให้ในวันเกิด ฟีน่าหันไปยิ้มให้คุณพ่อก่อนจะเอ่ยออกมาเสียงหวาน

"ก็ลูกพ่อสวยอ่ะผู้ชายก็เลยเปย์หนัก"

"จ้าแม่คุณ แล้วก็เล่นตัวเยอะๆนะเค้าทิ้งขึ้นมาจะขำไม่ออก"

"ชิ! หนูต่างหากจะทิ้งอ่ะ"