บทที่ 7 บทที่ 6 ว่าที่ภรรยา

ฟีน่ามาถึงที่โรงพยาบาลในเวลาเกือบเที่ยง หญิงสาวถือกล่องข้าวกับน้ำผลไม้เดินเข้าไปข้างในโรงพยาบาล พนักงานหน้าล็อบบี้เอ่ยทักทายหญิงสาวด้วยความสนิทสนม มาบ่อยและเป็น VIP ของทางโรงพยาบาลจึงไม่มีใครไม่รู้จัก

"สวัสดีค่ะคุณฟีน่า"

"สวัสดีค่ะสาวๆ มาหาหมอฟินิกซ์ค่ะ"

"น่าจะตรวจอยู่ค่ะ วันนี้อยู่ห้องตรวจทั่วไปเบอร์หนึ่งฝั่งขวาค่ะ"

"ขอบคุณค่ะ"

หญิงสาวยิ้มกว้างออกมาเดินเข้าไปข้างในด้วยใบหน้านิ่งเรียบเฉย แต่แหวนเม็ดใหญ่บนนิ้วสะท้อนแสงระยิบระยับแทบจะแยงตาผู้คนที่หันไปมอง

"ใส่แหวนนิ้วนางข้างซ้ายด้วยอ่ะ"

"เม็ดใหญ่มากแม่ แทบจะแทงตาอยู่ละว่าแต่คุณฟีน่าแต่งงานตั้งแต่ตอนไหน"

"หรือจะเป็นหมอฟินิกซ์!"

แก๊งสาวสวยเริ่มสนทนาเรื่องของเจ้านายที่เป็นประเด็นสงสัยกันอยู่ในขณะนี้ ทุกคนทราบกันว่าคุณหมอฟินิกซ์ดูห่วงใยคุณฟีน่าเป็นพิเศษซึ่งใครเห็นก็คงคิดว่าทั้งสองคนกำลังคบกันอยู่

"จะเป็นไปได้เหรอ ถ้าหมอแต่งงานเราต้องได้ยินข่าวแล้วสิ"

"ก็จริงงั้นก็ต้องสืบ"

หญิงสาวเดินเข้ามาหน้าห้องตรวจยิ้มให้พยาบาลที่หันมามองเธอก่อนจะเดินเข้าไปใกล้มองหาหมอฟินิกซ์ในห้องตรวจ

"สวัสดีค่ะคุณฟีน่า"

"สวัสดีค่ะจะเที่ยงแล้วหมอฟินิกซ์จะพักทานข้าวหรือยังคะ"

"หมดคนนี้ก็พักแล้วค่ะ นั่นไงมาพอดีเลยค่ะ"

ฟีน่าเหลือบสายตามองไปยังห้องตรวจและตอนนี้หมอฟินิกซ์ในชุดกาวน์สีขาวเดินออกมาพอดี เขาเห็นว่าที่ภรรยาก็ยิ้มออกมาทันที

"ฟีน่ามาได้ยังไงเนี่ย"

"เอาข้าวกลางวันมาให้ โดนแม่ปลุกตั้งแต่เช้าให้มาทำอาหารให้ว่าที่สามี ถ้าฉันแต่งงานกับนายฉันไม่ตื่นมาทำให้แล้วนะเอาไปเลย"

เธอส่งกล่องข้าวและน้ำผลไม้ไปให้ชายหนุ่ม เขาก้มมองก่อนจะยิ้มออกมาอย่างเอ็นดูหญิงสาว ปกติเธอเองไม่มีทางทำอะไรแบบนี้คนรักสวยรักงามและรักสบายไม่ทรมานตัวเองแบบนี้หรอก

"ทำเองเหรอ"

"อือ... กินได้ก็กินกินไม่ได้ก็ต้องกินเพราะทำมาแล้วเสียดายของ ง่วงอ่ะอยากนอน"

เธอกอดแขนชายหนุ่มก่อนจะเอ่ยเสียงอ้อน ฟินิกซ์ส่งชาร์จไปให้คุณพยาบาลก่อนจะเอ่ยเสียงเรียบ

"ฝากเก็บด้วยนะครับเดี๋ยวผมจะพาว่าที่ภรรยาไปพักในห้องพักแพทย์"

"ว่าที่ภรรยาเหรอคะ"

พยาบาลเบิกตากว้างอย่างตกใจที่ได้ยินแบบนั้น ไม่คิดว่าทั้งสองคนจะตกลงปลงใจและแต่งงานกันในที่สุด ถ้าสนิทกับทั้งสองคนจะรู้ดีว่าหมอฟินิกซ์เค้ารักของเค้ามานานแต่อีกคนไม่เคยสนใจหรือแคร์ชายหนุ่มเลย ฟีน่ายกมือข้างที่สวมแหวนวางบนไหล่ของชายหนุ่ม แสงระยิบระยับจากเพชรน้ำงามสาดส่องไปยังเบื้องหน้าแยงตาผู้มองเห็น

"ใช่ค่ะฟีน่าเป็นว่าที่ภรรยาของหมอฟินิกซ์"

"ยินดีด้วยนะคะทั้งสองคนเลย พยาบาลตกใจมากนะเนี่ย"

"ผมไปก่อนนะครับ ป่ะฟีน่าเดี๋ยวพาไปนอนพัก"

เขากุมมือหญิงสาวพาเดินออกไปจากห้องตรวจ ขึ้นลิฟต์ไปยังห้องพักแพทย์หรือห้องนอนยามว่างของเขา การเป็นคุณหมอโรงพยาบาลไม่ได้มีเวลาว่างมากมายขนาดนั้น ไหนจะต้องเข้าเวรกลางคืนสลับบางทีควบกะทั้งสองเวลาจนไม่มีเวลาพักผ่อน

"ง่วงเหรอเมื่อคืนนอนกี่โมง กินผลไม้มั้ย กินผักบ้างรึเปล่า"

"ทำไมบ่นเก่งจังเลย ฉันจะกินอะไรมันก็เรื่องของฉันยะไม่ต้องพูดมากได้ป่ะ"

"เฮ้อ! ดื้อจริงให้ตายสิ ตอนนี้กำลังให้ช่างทำห้องฟิตเนสไว้ที่บ้าน ถ้าฟีน่าแต่งงานกับผมก็มาอยู่ที่บ้านด้วยกัน ผมจะให้ฟีน่าออกกำลังกายทุกเย็นจะได้แข็งแรงไม่เจ็บป่วยบ่อย"

หญิงสาวหันขวับไปมองชายหนุ่มด้วยความไม่พอใจ เธอเป็นคนขี้เกียจออกกำลังกายมากที่สุดในโลกใบนี้เพราะมันเหนื่อยและทำให้หิวโหย ความโชคดีคือเกิดมากินอะไรก็ไม่เคยอ้วนไม่อย่างนั้นร่างพังแน่นอนเพราะกินแต่ของไม่มีประโยชน์

"ไม่!"

"ชอบให้บังคับนี่นาท้าทายดีนะว่ามั้ย"

"นายนี่มันเหมือนพ่อฉันไปทุกวันเลยอ่ะ พ่อยังไม่ออกคำสั่งขนาดนี้เลย ไอ้ฟีลิกซ์มันยังไม่บ่นฉันขนาดนี้เลย"

"ก็ผมไม่ใช่พ่อ ไม่ใช่น้องไง"

เขาโอบเอวหญิงสาวก่อนจะพาเดินออกจากลิฟต์ก่อนจะพาเข้าไปยังห้องพักแพทย์ห้องส่วนตัวของเขาที่พ่อทำให้พิเศษ และเมื่อฟีน่าเข้ามาในห้องเห็นเตียงนอนก็รีบวิ่งไปกระโดดลงบนเตียงหลับตาลงอย่างเคลิ้มสุดๆ

"สบายจัง"

"ไหนลองชิมกับข้าวฝีมือของฟีน่าหน่อยสิ จะกินได้มั้ยเนี่ย"

หญิงสาวลืมตาขึ้นพลิกตัวนอนคว่ำหน้าก่อนจะเท้าคางบนเตียงมองชายหนุ่มที่กำลังแกะกล่องข้าวของเธอ รสชาติมันไม่แย่หรอกเพราะเธอเองก็ไม่ได้ทำไม่เป็น เพียงแต่ว่าขี้เกียจก็เลยไม่ยอมทำเท่านั้น

"กินได้สิ"

เขาลองตักชิมทุกเมนูก่อนจะยิ้มออกมาเล็กน้อย ก็ไม่ได้แย่นะกินได้เลยแหละ

"อร่อยนะกินได้ เอาไว้ทำให้กินอีกนะ"

"จ้างฉันไปเป็นแม่บ้านแม่เรือนได้นะ ขอเงินเดือนก็พอ"

"เอาเท่าไหร่ละ"

"เดือนละห้าแสนพอล่ะ"

เธอยิ้มออกมาก่อนจะนอนหงายหลังบิดตัวไปมากอดหมอนข้างด้วยความฟินสุดๆ อากาศเย็นแบบนี้น่านอนชะมัดเลยอ่ะ

"ให้เดือนละล้านหนึ่งแต่ห้ามออกบ้านนะ กินแต่ของมีประโยชน์ ออกกำลังกาย ไม่เที่ยวกลางคืน"

"โหย! ไม่เอาล่ะทำงานที่โรงแรมดีกว่า เงินก็ได้เยอะแถมทำอะไรก็ได้ไม่โดนบังคับ"

เธอทำหน้าเซ็งๆก่อนจะนอนหลับตาลงหนังตาแทบจะลืมไม่ขึ้นเพราะมันง่วงจัด เมื่อคืนเธอสรุปรายงานให้ฟีลิกซ์เกือบตีสอง เพราะวันนี้เธอหยุดและน้องต้องใช้ก็เลยจำเป็นต้องทำคืนที่ผ่านมา

ฟินิกซ์นั่งกินข้าวไปพลางๆเอ่ยถามหญิงสาวชวนมานั่งกินด้วยกันแต่ไร้การตอบรับแสดงว่าน่าจะหลับไปแล้ว

"ฟีน่ากินข้าวมั้ย"

"....."

"หลับซะละ"

เขาหยิบทิชชู่เปียกมาเช็ดมุมปากลุกขึ้นไปล้างไม้ล้างมือก่อนจะเดินเข้าไปหาหญิงสาวที่นอนหลับอยู่บนเตียงนอน ชายหนุ่มนั่งยองๆลงข้างเตียงมองใบหน้าสวยที่ตอนนี้หลับตาพริ้ม ขนตางอนยาวเหมือนดัดมาและผู้ใหญ่ชอบพูดว่าคนที่ขนตางอนยาวจะชอบขี้งอนสงสัยจะจริง เขาลูบผมหญิงสาวอย่างหวงแหนรักมาแต่ไหนแต่ไรและตอนนี้เขาสมหวังได้เธอมาครอบครองแล้ว

"หลับสบายเลยนะฟีน่า แอบทำงานกลางคืนรึเปล่า"

"อื้อออออ"

"หึ... ยัยตัวแสบเอ้ย ตอนหลับนี่น่ารักดีนะไม่มีพิษมีภัยต่อใคร แต่พอมีสติเท่านั้นแหละ... เฮ้อ!"