บทที่ 56 ไถ่โทษ

รสิตาถูกส่งไปนอนพักในห้องพักผู้ป่วยเพื่อรอดูอาการ แม้ว่าหมอจะบอกว่าเธอไม่ได้เป็นอะไรมากแต่รณกรก็ยังไม่วางใจอยู่ดี เขานั่งเฝ้าเธอไม่ห่างไปไหน

“ที่รัก” ทันทีที่รสิตาขับตัวรณกรก็เอ่ยเรียกทันที

“หือ...” เธอขานรับในลำคอทั้งๆ ที่ยังหลับตา เพราะเธอจำได้ว่านี่คือเสียงของรณกร

“เป็นไงบ้าง ปวดตรงไหนหรือเปล่า”

...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ