บทที่ 10 เด็กโง่ของพี่

เขาทำจริงๆ

ทำไม?

คำๆนี้วนเวียนเต็มหัวไปหมด มดตะนอยกอดเข่า หลายครั้งที่เธอฟุบหน้าลงบนฝ่ามือร้อนฉ่าและชุ่มไปด้วยเหงื่อนั้นราวกับเป็นการกอดตัวเอง ดวงตาทั้งสองก็แสบเคืองไปด้วย

เธอกลัว..

ในใจลึกๆ กำลังบอกเธอ คนปริศนาผู้นั้นไม่ใช่คนดี และสามารถทำอย่างที่พูดได้ทุกเมื่อ ดูจากการปล่อยให้เธออดข้าวอดน้ำ และกั...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ