บทที่ 37 คิดสั้น

ตรงเวลานัดตามที่เลขาบอกไว้เป๊ะ ร่างบางมายืนตระหง่านอยู่ตรงหน้าสงครามที่กำลังนั่งเล่นโทรศัพท์ เสพข้อมูลต่างๆเพื่อคั่นเวลาอยู่ เขาละสายตาออกจากจอสีฟ้านั้นมายังสาวชุดขาวบริสุทธิ์ ที่ดูเหมาะสมราวกับควีนหิมะ พลางยกข้อมือดูนาฬิกา

“ไม่มีเวลาแล้ว ไปกัน”

ลุกขึ้นบิดขี้เกียจตามประสาคนนอนน...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ