บทที่ 68 ร้อนรน

ดวงตาคนเมาแปรเปลี่ยน จากพร่ามัวเป็นชัดเจนยิ่งขึ้น อาการตึงเครียดหายเป็นปลิดทิ้ง ความตื่นเต้นเข้ามาแทน ทำไมผู้หญิงคนนี้ถึงมายืนอยู่ตรงนี้ได้ ต่อหน้าของเธอ

“คุณ?”

“ไงจ๊ะ”

รอยยิ้มหวานที่ส่งมาดูอย่างไรก็ร้าย หาความจริงใจไม่ได้ มดตะนอยเอื้อมมือไปเก็บแก้วมาถือไว้ก่อนลุกขึ...