บทที่ 53 ตอนที่ 53.เรื่องของวันข้างหน้าที่ไม่อาจล่วงรู้ได้

“เขาเป็นลูกข้า ต้องใช้แซ่ของข้า” เขาทำเสียงไม่พอใจ แต่ไม่มีวี่แววความโกรธเคือง

“ท่านยอมรับเขาเป็นลูก”

“ฮืม กลับไปให้พ่อบ้านจูโหย่งเจาเพิ่มชื่อของเขาในตระกูลของข้า”

ซินหรานสบตากับดวงตาคู่คม อย่างน้อยเขาก็ยอมรับ ‘ลูก’ ส่วนนางจะอยู่ในตำแหน่งใดนั้น นางไม่กล้าปริปากเอ่ยถาม นางคงเป็นเพียงหญิงรับใช้ที่ม...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ