บทที่ 63 นางเป็นฮูหยินของข้า

อู่เฉียงเลิกคิ้วมองหญิงสาวที่นั่งลงที่เก้าอี้กลม บ้านของซินหรานหลังเล็กแต่จัดเป็นระเบียน ด้านนอกมีโต๊ะกลมอยู่หนึ่งชุดสำหรับนั่งพักผ่อน เขาลอบมองหญิงสาวที่ตนต้องสังหาร เห็นท่าทีสงบนิ่งและรินน้ำชาให้ตัวเองอย่างไม่ทุกข์ร้อนก็อดประหลาดใจมิได้ เขาเป็นนักฆ่ามานานเกินกว่าจะใส่ใจว่ากี่ปีและกี่ชีวิตที่ตนเองก...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ