บทที่ 20 ใกล้ชิด

เสียงนกร้องรับอรุณดังขึ้นแว่ว ๆ จากยอดไม้สูง แสงแรกของวันสาดลอดช่องไม้เข้ามาเป็นลำทองอ่อน ๆ มู่หลินขยับตัวจากมุมห้อง ผ้าคลุมบางที่ห่มอยู่ไหลลงมากองกับพื้น นางลืมตาขึ้นช้า ๆ เมื่อแสงแดนแตะปลายตา กลิ่นควันไฟและไอหมอกยามเช้าลอยปะปนกันอยู่ในอากาศ เสียงไอเบา ๆ จากเตียงทำให้นางรีบลุกขึ้นไปดู คนเจ็บที่เมื่...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ