บทที่ 25 ความลับที่ปกปิด

“ฉันไหว ไม่เป็นไร”

“ถ้าไม่ไหวให้ผมพยุงไปส่งที่รถไหมครับ”ชายหนุ่มอาสา

พลอยภัทราควบคุมสติอารมณ์ตนเอง สูดหายใจเข้าปอดรวบรวมความกล้า จ้องมองสบตาพนักงานชาย แม้ร่างกายสั่นเทาแต่เธอกำลังข่มมันเอาไว้

“คุณ... ฆ่าเพื่อนคุณทำไมคะ”พลอยภัทราโพลงออกมา

พนักงานชายปล่อยร่างเป็นอิสระ ดวงตาหรี่ลงจ้องมองอย่างจับผิด...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ