บทที่ 30 คนพิเศษ

พลอยภัทราชะงักลุกนั่ง ตัดสินใจลงจากเตียงรีบสาวเท้ามาเปิดประตู เห็นพี่ชายที่คอยเคียงข้างเสมอยืนอยู่ ภาพในอดีตย้อนกลับมา หัวใจสั่นไหว คิดถึงเมื่อก่อนตอนอยู่ด้วยกันสามคน ตอนที่มิรินยังไม่จากไป น้ำตาเอ่อล้นจนไหลอาบแก้ม คนตรงหน้าคือสถานที่พักพิงอันอบอุ่นเสมอ

“พี่เวย์!”เธอร้องเรียกชื่อแล้วโผเข้ากอด

คนถู...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ