บทที่ 35 คนพิเศษ

“ไม่ได้หรอก พรุ่งนี้อาจจะไม่ทัน”ชายหนุ่มตอบกลับ ไม่เข้าใจตนเองเหมือนกันเหตุใดถึงเชื่อคำพูดพลอยภัทรามากถึงขนาดนี้

รถเคลื่อนมาจอดเทียบหน้าบ้านไม้ ร่างสูงก้าวลงพร้อมลูกน้องกวาดสายตามองรอบๆ เขายืนหน้าประตูแล้วให้จ่าสมมาตรตะโกนเรียก ไม่นานชายกลางคนออกมา สีหน้าแปลกใจเมื่อเห็นเจ้าหน้าที่ยืนเรียงราย

“สวัส...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ