บทที่ 75 อดีตชาติและปัจจุบัน

ยามราตรีร่างบางกระสับกระส่ายภาพหญิงสาวในชุดไทยสมัยก่อนกำลังยืนตรงหน้าเธอ ผมเธอยาวตรงผิวพรรณนวลผ่อง ใบหน้าเรียวสวย ดวงตากลมโตสะท้อนแววแห่งความเศร้า ช่างเป็นหญิงสาวที่งดงามเหลือเกิน พลอยภัทรานึกสงสัยนี่เธอกำลังฝันอยู่หรือเปล่า ทำไมมันเหมือนจริงมากเหลือเกิน

เธอรู้สึกคุ้นเคยกับผู้หญิงคนนี้ ในคราวที่ตกน...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ