บทที่ 96 สิ่งสุดท้าย

สองคนก้าวออกจากลิฟท์เดินเคียงผ่านโซนพักผ่อนของพนักงาน สายตาหลายคู่จับจ้องแม้ควรจะชินกับมัน แต่ดูเหมือนไม่เลยทั้งท่านรองและเลขาดูเหมาะสมจนหลายคนคอยแอบเชียร์

“ฉันขอกลับก่อนนะคะ”เธอบอกขณะยืนอยู่นอกตัวตึก

“เดินทางดีๆ ล่ะ ถึงบ้านแล้วโทรมาหาฉันด้วย”เขากำชับ

“เข้าใจแล้วค่ะ”

ชญานนท์สบตาเธออีกครั้งแล้วสา...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ