บทที่ 1 ตอนที่ 1

นิยายเซตนี้ประกอบด้วย

ลูกเขยเทครัว ใจแตก ลุงชื่อเจมส์​

ไม่​อนุญาต​ให้​สแกน​หนังสือ

หรือ​คัด​ลอก​เนื้อหา​ส่วน​ใด​ส่วน​หนึ่ง​ของ​หนังสือ

เว้น​แต่​ได้​รับ​อนุญาต​จาก​เจ้าของ​หนังสือ​เท่านั้น

นิยายเรื่องนี้เป็นเพียงเรื่องที่สมมติขึ้น

ไม่เกี่ยวข้องกับเรื่องจริงแต่อย่างใด ชื่อบุคคล

และสถานที่ที่ปรากฏในเนื้อเรื่อง ไม่มีเจตนา

อ้างอิงหรือก่อให้เกิดความเสียหายใดๆ

……….

นิยายเรื่องนี้… ไม่มีแก่นสารสารัตถะอะไรนักหนา

ทั้งเรื่องขับเคลื่อนด้วยอารมณ์อันมืดดำของมนุษย์

ดำเนินเรื่องด้วยตัณหาราคะสุดร้อนแรง

ท่านใดที่ไม่ชอบโปรดหลีกเลี่ยง

เราเตือนท่านแล้ว

ลูกเขยเทครัว

ย้อนกลับไปเมื่อสามปีก่อนหน้า

“ถ้าเกดแต่งงานออกเรือนไปแล้ว... แม่นวลคงเหงาน่าดู... ถึงตอนนั้นแม่นวลจะอยู่ยังไงคะ”

ด้วยสีหน้าเศร้า ‘เกดสุดา’ เอ่ยกับ ‘นวลพรรณ’ หญิงวัยกลางคนซึ่งเป็นแม่เลี้ยงของหล่อน ในวันที่หญิงสาวได้ตัดสินใจดีแล้วว่าจะแต่งงานมีครอบครัวเสียที

“เกดไม่ต้องห่วงแม่หรอกจ้ะ... แม่นวลดีใจที่หนูจะออกเรือนไปมีความสุข ถึงวัยแล้วนะจ๊ะ... ที่หนูสมควรจะมีคู่ครองเสียที ไปใช้ชีวิตอยู่ที่สุพรรณฯ ให้สุขสบายเถอะนะ ไม่ต้องห่วงแม่”

แม้จะมีฐานะเป็นแค่แม่เลี้ยง แต่นวลพรรณก็บอกกับหญิงสาวซึ่งหล่อนรักเสมือนลูกสาวในไส้ด้วยความหวังดี แม่รู้ว่าการอยู่คนเดียวนั้นจะเหงามากก็ตาม

อันที่จริงนวลพรรณกับเกดสุดาก็อยู่กันสองคนมานาน ภายในบ้านไม้หลังน้อย นับตั้งแต่ตอนที่เกดสุดายังยังเล็กๆ นวลพรรณเข้ามาอยู่ร่วมบ้านในฐานะเมียใหม่ของบิดา หลังจากมารดาของเกดสุดามีอันต้องเสียชีวิตลงด้วยโรคร้าย ทำให้นวลพรรณเข้ามารับหน้าที่เลี้ยงดูเกดสุดามาตั้งแต่เล็กๆ จึงไม่ใช่เรื่องแปลกที่หญิงสาวต่างวัยสองคนนี้จะมีความรักและความผูกพันให้กันมากมาย

นวลพรรณอยู่กินกับบิดาของเกดสุดาได้ไม่ถึงปีก็มีอันต้องตกพุ่มม่าย เพราะพ่อของเกดสุดาก็มีอันต้องมาจากไปเพราะอุบัติเหตุทางรถยนต์ที่ไม่มีใครคาดฝันว่าจะเกิดขึ้น

ในระหว่างที่ครองตัวเป็นแม่ม่ายเนื้อหอม ก็มีผู้ชายหลายคนทั้งหนุ่มน้อยหนุ่มใหญ่วนเวียนเข้ามาแจกขนมจีบนวลพรรณ แต่ดูเหมือนหัวใจของหล่อนได้ปิดตายจากความรักเสียแล้ว เพราะนวลพรรณไม่รักผู้ชายคนไหนอีกเลย... ภายหลังจากบิดาของเกดสุดาจากไปอย่างไม่มีวันกลับ

หากถามถึงความต้องการทางเพศในระหว่างที่นวลพรรณต้องครองตัวเป็นม่าย หล่อนยอมรับว่าว้าเหว่และอ้างว้างในอารมณ์อยู่ไม่น้อย... กว่าจะเจอทางออกซึ่งไม่เคยคาดคิดมาก่อน หากมันก็เป็นไปเพราะความต้องการเติมเต็มให้กันและกันเท่านั้น... นวลพรรณรู้ดีว่าหล่อนไม่ใช่เลสเบี้ยน

“ยังไงเกดก็อยากให้แม่นวลมาอยู่ด้วยกันอยู่ดี... เราอยู่กันสองคนแม่ลูกมานานแล้วนะคะ เกดไม่สบายใจที่จะต้องทิ้งแม่นวลไปมีความสุขเพียงลำพัง”

เกดสุดามองหน้าสตรีผู้สูงวัยกว่า ระหว่างหล่อนกับผู้หญิงคนนี้เกดสุดารู้ดีว่าเคยมีความสัมพันธ์กันลึกซึ้งแนบแน่นเกินกว่าแม่เลี้ยงกับลูกเลี้ยง เรียกได้ว่ากินนอนร่วมกันเลยทีเดียว

“แต่แม่เกรงใจแดเนียล”

นวลพรรณกล่าวไม่อ้อม ชื่อของ ‘แดเนียล’ หรือที่เกดสุดามักจะเรียกสั้นๆ จนติดปากว่า ‘พี่แดนน์’ ก็คือหนุ่มลูกครึ่งสเปนรูปร่างสูงใหญ่และหล่อเหลาสะดุดตา ผู้ชายที่เกดสุดาตัดสินใจแล้วว่าจะฝากชีวิตนี้ไว้กับเขา

“เกดกับพี่แดนน์คุยกันแล้วค่ะเกี่ยวกับเรื่องนี้... พี่แดนน์ใจดีค่ะแม่นวล”

เกดสุดาบอกให้มารดาสบายใจ หญิงสาวยังไม่ละความพยายามที่จะคะยั้นคะยอให้แม่เลี้ยงไปอยู่ด้วย

“จะดีหรือลูก”

นวลพรรณเริ่มลังเล ทั้งที่ใจจริงก็รู้สึกเศร้าที่จะต้องแยกจากลูกสาว

“ดีสิคะแม่นวล... พี่แดนน์ยังบอกอีกนะคะว่าถ้าถึงวันที่เกดตั้งท้องมีลูกเมื่อไร ตอนนั้นจะได้มีแม่นวลคอยเป็นที่ปรึกษาเวลาต้องเลี้ยงดูลูกอ่อน”

เกดสุดาคิดไปไกล เพราะรู้ว่าแดเนียลรักเด็ก เขาอยากมีลูกมากถึงขั้นเคยปรารภกับหล่อนทั้งที่ยังไม่ได้แต่งงานกัน

“ขอเวลาให้แม่คิดดูก่อนได้ไหมจ๊ะ”

นวลพรรณกล่าว ใจจริงหล่อนก็อยากไป มีใครบ้างอยากถูกทิ้งให้อยู่คนเดียวในบ้านแสนเงียบเหงา

“แม่นวลไม่โกรธใช่ไหมคะที่ดาจะแต่งงานออกไปมีครอบครัว”