บทที่ 2 แค่ผู้หญิงของพี่อลัน

"คุณแม่ขา...หนูมุกอยากเข้าห้องน้ำ" หญิงสาววัย 17 เอ่ยกับมารดาของตนที่นั่งอยู่ข้างๆ  แต่ไม่ทันที่แม่ของหนูมุกจะได้พูดอะไร

"เดี๋ยวพี่พาไป" อลันเป็นฝ่ายพูดมาซะก่อนด้วยภาษาไทย ซึ่งอลันจะใช้ภาษาไทยกับพ่อแม่ทูนหัวและหนูมุก รวมถึงแม่เขาเองด้วยคือคุณแม่หนูนาเท่านั้น และจะมีเป็นครั้งคราวกับน้องชายของเขาคืออดัม เพราะทั้งเขาและอดัมสามารถใช้ภาษาไทยสื่อสารได้แต่อาจจะไม่คล่องแคล่วและเข้าใจในเรื่องของการใช้สำนวนไทยก็เขาและอดัมเป็นลูกครึ่งไทยอเมริกันที่ใช้ชีวิตส่วนใหญ่ฝั่งยุโรปจึงถนัดการใช้ภาษาอังกฤษสื่อสารกันมากกว่าระหว่างสองพี่น้อง

อลันยืนรอหนูมุกอยู่เยื้องๆ หน้าห้องน้ำหญิง หลังจากที่เขาออกมาจากห้องน้ำชาย แต่เลยจากเขาไปก็จะมีบอดิการ์ดตามมาด้วยอีกสองคนและยืนอยู่ห่างออกไปเล็กน้อย ในขณะที่อลันยืนและล้วงมือไว้ในกระเป๋ากางเกงอยู่นั้น...

"Hi….ที่รัก" ซาบีน่าเพื่อนท้องชนกันเป็นครั้งคราวของเขา โผเข้าหาเขา จากทางออกห้องน้ำอย่างดีใจและเซอร์ไพรส์จนเข้าทำการประกบปากอลันทันที แบบที่อลันไม่ทันตั้งตัวเลยจริงๆ  อลันถูกซาลีน่าจูบอย่างดูดดื่มและสองมือของเธอโอบรอบคออลันไว้อย่างคนเป็นงาน

"ซา...บี....น่า" อลันพยายามเปล่งเสียงและรีบเอามือออกมาจากกระเป๋ากางเกงทันที แต่ก็ยังช้ากว่าที่ใจคิดเพราะหนูมุกเดินออกมาจากทางออกของห้องน้ำ เห็นภาพนั้นอย่างจังและมุมที่เธอยืนอยู่ประกอบกับแสงไฟสลัวๆ มือของอลันที่ยกขึ้นมาเพื่อที่จะดึงร่างของซาบีน่าออกนั้นกลายเป็นว่าหนูมุกเห็นเป็นการโอบซะงั้น!!! หนูมุกมองภาพนั้นด้วยหัวใจเต้นแรงอย่างที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนและเธอก็ไม่เข้าใจ หนูมุกหันหลังกลับไปในห้องน้ำอีกครั้งด้วยความรวดเร็วและเหมือนกำลังมองหาอะไรบางอย่างและเมื่อหาได้แล้วและจัดการตามต้องการ เธอก็ออกมาอีกครั้งอย่างรวดเร็วใช้เวลาไม่ถึงหนึ่งนาทีพร้อมของที่อยู่ในมือเธอวิ่งตรงไปยังหนุ่มสาวที่กำลังพัลวันอย่างไม่ทันรู้ตัว

"สาดดดด...../...กรี๊ดดดดดดด/....เฮ้ย!....." เสียงทั้งสามดังออกมาในเวลาไล่เลี่ยกันตามเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นและได้ประสบ โครม!....และหนูมุกก็โยนถังเปล่าใส่อลันอย่างไม่พอใจ แต่ไร้คำพูดใดๆ ออกมาและเธอก็ก้าวเท้ากำลังจะเดินผ่านสองคนนั้นไป

"แก!.......โอ้ย!....." แต่สิ่งที่ไม่คาดคิดคือซาบีน่า คว้าแขนหนูมุกไว้ด้วยมือข้างหนึ่ง และอีกข้างเงื้อมมือหมายจะสั่งสอนเด็กสาวชาวเอเชียคนนี้ที่บังอาจเอาน้ำผสมแป้งมาสาดใส่เธอกับอลัน แต่กลับเป็นซาบีน่าที่ต้องร้องออกมาอย่างคาดไม่ถึงเมื่อคราวนี้ชายหนุ่มกลับไม่ได้เชื่องช้าเหมือนอย่างครั้งแรกที่เธอจู่โจมเขาในตอนโผขโมยจูบกลับคว้าข้อมือข้างที่เงื้อมจะจัดการเด็กตรงหน้า และมองเธออย่างสายตาเหี้ยมเกรียม

"เธอคิดจะทำอะไร...ซา...บี...น่า" พร้อมเสียงที่เยือกเย็นทำให้คนที่ได้ยินหนาวจับขั้วหัวใจ และมือหนานั้นก็บีบข้อมือของซาบีน่าจนเธอต้องร้องออกมาอย่างอดรนทนไม่ไหว

"ปล่อยมือเธอออกมาเดี๋ยวนี้!" อลันออกคำสั่งและเหลือบตาไปมองมืออีกข้างของซาบีน่าที่ยังคงจับแขนของหนูมุกไว้ ซาบีน่ามองตามและทำตามนั้นทันที  เพราะอลันเพิ่มน้ำหนักการรัดข้อมือเธอมากขึ้นถ้าเขาเพิ่มแรงอีกนิดกระดูกเธอต้องหักแน่ๆ

"อลัน...ซาบีน่า....เจ็บ...เจ็บนะคะ" ซาบีน่าร้องออกมาและเอามืออีกข้างมาแกะมืออลันออกจากการรัดข้อมือเธอทันที หลังจากที่เธอปล่อยแขนหญิงสาวตัวเล็กให้เป็นอิสระ

ปิ่นมุกเมื่อได้อิสระด้วยอาการที่นิ่งไม่แสดงความรู้สึกและพูดอะไรออกมาสักคำทำเพียงขยับก้าวเท้าออกจากตรงนั้นปลายทางคือโต๊ะที่จากมา อลันก็ไม่ได้ทักท้วงห้ามปรามใดๆ แต่ส่งสายตาไปที่ลูกน้องที่ยืนดูเหตุการณ์และรอคำสั่งให้ตามปิ่นมุกไป ทั้งสองคนน้อมรับและเดินไปทิศทางเดียวกับปิ่นมุกไปห่างๆ

"อลัน...นี้มันอะไรกัน..." ทันทีที่หญิงสาวเอเชียเดินจากไปและอลันปล่อยข้อมือเธอ เธอก็ร้องถามทั้งที่น้ำตาคลอดวงตาและนวดข้อมือที่เจ็บของตัวเองอย่างไม่เข้าใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น และไหนเนื้อตัวเธอก็เปียกไปด้วยน้ำและคราบแป้งซึ่งไม่แตกต่างจากชายตรงหน้าที่อยู่ในชุดทักซิโด้แต่คราบน้ำคราบแป้งก็ไม่ได้ทำให้ความดูดีในตัวเขาลดน้อยลงเลย

"ถ้ายังอยากเป็นเพื่อนกัน...อย่าทำแบบนี้อีก..." อลันพูดเพียงแค่นั้นและเดินจากมาทิ้งให้ซาบีน่ายืนอ้าปากค้างและมองตามชายตรงหน้าเดินจากไปอย่างไม่เข้าใจ 'อย่าทำแบบนี้อีก' ของเขาคือหมายรวมทุกเหตุการณ์เหรอเปล่าแต่ซาบีน่าก็ไม่ได้เดินตามเขาไป เพราะนี้เป็นครั้งแรกที่เธอได้เห็นสีหน้าแบบนี้ของเพื่อนท้องชนกันหลายครั้งของเธอ ยอมรับว่าเธอค่อนข้างกลัวเขาเหมือนกันแบบไม่ทันตั้งตัวเลย