บทที่ 88 ให้รู้ว่าข้างกายยังมีกันและกันอยู่

"มุก...อ้าร์ส...มุก...อยาก...กลับมาอยู่...ที่นี่...อ้าร์ส...ได้โปรด...อ้าร์ส" เสียงเว้าวอนของหนูมุกทำให้กรามแกร่งขบแน่นเมื่อความรู้สึกของหนูมุกที่ส่งตรงถึงเขายามที่เธอเบียดขยับให้จุดประสานแนบแน่นกับเขามากขึ้น เพื่อเป็นการยืนยันว่าเธอไม่ต้องการห่างเจ้าของความแข็งแรงนี้ได้อีกแล้ว...

"พี่...อืม...พี่....

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ