15

ค่ำคืนดำเนินไป และเสียงหอนก็ค่อยๆ แผ่วลงเมื่อเวลาผ่านไปหลายชั่วโมง ฉันยืนเฝ้ายาม ดวงตาจับจ้องอยู่ที่หน้าต่างไม่วางตา ความมืดมิดภายนอกดูราวกับจะบดบังตัวฉัน ขณะที่ฉันเฝ้ารอแสงแรกของรุ่งอรุณ

ในที่สุด ท้องฟ้าก็เริ่มสว่างขึ้น ความมืดมิดลดน้อยลงเมื่อดวงอาทิตย์ขึ้น

เสียงหอนหยุดลงแล้ว มันเงียบไป แต่เส้นประส...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ