23

รามอสยืนอยู่ข้างกายข้า หอบหายใจอย่างหวาดกลัวแต่ก็เป็นอิสระ หน้าอกของเขากระเพื่อมหนักหน่วงด้วยความเหนื่อยล้า แสงจันทร์สาดส่องลงบนใบหน้า เผยให้เห็นความหวาดหวั่นขณะที่เขาเหลือบมองข้า ดวงตาของเขาเบิกกว้างด้วยความรู้สึกขอบคุณ

“ขอบคุณที่ปล่อยข้ามา ดิเอโก” เขากระซิบ

ข้ามองเขาตั้งแต่หัวจรดเท้า “เจ้าเลือกได้...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ